Page 310 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

döngәsinin hәr iki tәrәfindә get-gedә toranlıqda yoxa
çıxan alma ağacları әsgәr kimi sıralanmışdı. Baş direktor
kömәkçisi arxasını külәyә döndәrib, Xeronimoya dedi:

– Hә, burda daha baxmağa bir şey yoxdu. İstәdiyin
vaxt gedә bilәrik.

Pablito maşına oturub öz zәif, soyuqdan şişmiş әl-
lәrini övkәlәmәyә başladı.

– Dәhşәt soyuqdu!
Maşın işә düşmәdi.
– Mühәrrik yatıb, – Xeronimo donquldandı.
O, hava nizamlayıcısını dartdı, mühәrrik tırıldadı.
Bir neçә dәfә qazı basıb, öz-özünә dedi:
– Qaydasındadı.
Şoseyә çıxanda maşını saxladı, gödәkcәsinin
qoluyla öz tәrәfindәki tәrlәmiş şüşәni sildi.
– Heç nә görünmür, – dedi.
Vә boynunda yenә don Linonun isti nәfәsini hiss
elәdi.
310 – Qorxmayın, sürün, – don Lino ona dedi. – Burda
maşına rast gәlmәk, lotereyadakı әsas rәqәmi tutmaqdan
çәtindi.
Meydanda heç kim yox idi, ancaq onların “Rit-
mo”su ora girәndә, üst-başı çirkli, qoltuqağacılarını qol-
tuğuna vurmuş protez ayaqlı kök bir adam barın
qapısından boylanıb tәlxәkcәsinә gülümsәyәrәk, hәr iki
әliylә әdәbsiz, tәhqiramiz hәrәkәt elәdi.
Baş direktorun kömәkçisi gözlәrinә inanmırmış
kimi, dönüb arxa şüşәdәn baxdı.
– Gördünüz? Görәn, niyә o cür elәdi?
Pablito sәssizcә güldü.
– Yәqin, onlarda qayda belәdi.
Don Lino boğazını arıtladı.
– Onun adı Repeydi, – dedi, – heyvәrәnin biridi. Əlli
beşinci ildә alkald olub, onun bacısına vurulduğuna gö-
rә alqvasili güllәlәmәk istәyirdi. Mәn dәfinә tapdığıma
görә indi özünә gәlә bilmir.