Page 296 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

– Hamı üçün qurbağa ayağı vә qızardılmış quzu әti

sifariş elәmişәm, – iş barәsindә söhbәti qәsdәn yubat-

maq üçün dedi. – Başqa nәsә istәyәn varsa, dәyişmәk

hәlә gec deyil.

Baş direktorun kömәkçisi öz xırda gözlәrini don

Linonun üzünә zillәmişdi. O isә çaşqın halda stulda

qurcuxaraq, hәlә heç nә yeyib-içmәsә dә, salfetlә qeyri-

ixtiyari dodaqlarını silirdi.

– Siz don Virxilionu, Polkovniki tanıyırdınızmı? –

Xeronimo çaxır süzә-süzә ondan soruşdu.

Don Lino çәkinә-çәkinә, sanki üzr istәyirmiş kimi

gülümsәdi.

– Bu yerlәrdә don Virxilionu kim tanımırdı? Onu

hamı sevirdi.

Xeronimo çaxırdan bir qurtum aldı.

– Bildiyiniz kimi, Polkovnik ömrünün yarısını

Aradas tәpәsinә hәsr elәyib. Son iyirmi ildә vaxtını öz

296 evindәn çox orda keçirmişdi. Hәr oyuğu, hәr daşı, hәr
girinti-çıxıntını tanıyırdı. O, vur-tut hәvәskar idi, ancaq

zәhmәtkeşdi, özüyçün işlәsә dә, hәmişә universitetlә

әlaqә saxlayırdı.

Don Lino pәrt halda başını tәrpәdib Xeronimonun

sözlәrini tәsdiqlәyir, baş direktorun kömәkçisi altdan-

altdan bic-bic gülürdü, әvvәlki şәnliyi tәdricәn hәyә-

canla әvәz olunan Pablito isә sanki özündәn soruşurdu:

Xeronimo bu söhbәtiylә nәyә nail olmaq istәyir?

– Baş direktorun kömәkçisi Xamones tәpәsindә,

daha doğrusu, Polkovnikin qazıntı apardığı yerdә dәfinә

tapıldığı barәdә xәbәr verәndә tәәccüblәndim. Mәn...

Pablito sıxıla-sıxıla gülümsәyib, söhbәtin yönünü

dәyişmәyә çalışdı.

– Özü dә necә dәfinәdi, Xeronimo! Az sonra ona

baxa bilәcәksәn. Dördün yarısında bankın müdiriylә

görüşüm var, – hәr üç dişi müxtәlif uzunluqda olan açarı

göstәrib göz vurdu. – Narahat olmaya bilәrsiniz, hamısı

etibarlı yerdәdi.