Page 292 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 292
Baş direktorun kömәkçisi tәhlükәsizlik kәmәrini
boşaldıb, әlini zorla uzadaraq radionu açdı. Musiqi
eşidib tәzәdәn bağladı.
– Xәbәrlәri ötürmüşük, – saata baxdı: – Birә on
dәqiqә işlәyib. Hәr şey yaxşı getsә, üçün yarısında Pabli-
tonun yanında olacağıq, – o güldü. – İndi çiçәyi çirtlayıb.
Heç vaxt onu belә görmәmişdim. Tәkid elәyir ki, bu,
Roma dövründәn әvvәlin dәfinәsidi, şübhәsiz, qızıl vә
gümüşdәn ibarәt Keltiber mәmulatıdı. Bu tәpәdә özgә
nә tapmağı gözlәyirdi ki?
Baş direktorun kömәkçisi eynәyin arxasında itib-
batmış, uzağı görmәyәn gözlәrini sualediçi nәzәrlәrlә
Xeronimoya dikmişdi.
– Mәrkәzi yayladan tapılan, Roma dövründәn
әvvәlә aid bu şeylәr mәni maraqlandırmır, onun mәnә
bir isti-soyuğu yoxdu, – Xeronimo dedi. – Cәvahirat hәr
yerdә, demәk olar, eynidi, Raddatsın yazdıqlarından
292 sonra, mәnә elә gәlir, onlardan elm üçün tәzә heç nә әldә
etmәk olmaz. Yeganә o qalır ki, mәnşәyi dәqiqlәşsin:
Keltiber qalalarına aiddi, yoxa Qalisiya qalalarına.
Mәqsәd yalnız budur.
Baş direktorun kömәkçisi başınıca tәrpәtdi, sonra
iri dalını qaldırıb oturacaqda yerini rahatladı, sıxmasın
deyә, barmağını tәhlükәsizlik kәmәrinin altına soxdu,
maşın sürәtlә girdiyi tuneldәn çıxanda isә parlaq işıqdan
öz balaca gözlәrini qıydı.
– Razıyam, bu tapıntının hay-küyü özündәn bö-
yükdü, – әlini gözünün üstünә tutub dedi. – Ancaq
adam necә inansın, necә şübhәlәnmәsin: burnunun
ucundaca küp tapalar, içindә dә on kilo cәvahirat.
Xeronimo iki dәfә çiyinlәrini çәkdi; çiyinlәri elә dә
enli deyildi, ancaq möhkәm vә qüvvәtliydi.
– Deyirsәn, hay-küyü daha çoxdu? Razıyam, qoy
elә olsun; ancaq bu tapıntı bizim heç bir problemimizi
hәll elәmir. Aradas qalasında iki mәdәniyyәtin – keltiber
vә kastren mәdәniyyәtlәrinin qarşılaşmasına daha bir
boşaldıb, әlini zorla uzadaraq radionu açdı. Musiqi
eşidib tәzәdәn bağladı.
– Xәbәrlәri ötürmüşük, – saata baxdı: – Birә on
dәqiqә işlәyib. Hәr şey yaxşı getsә, üçün yarısında Pabli-
tonun yanında olacağıq, – o güldü. – İndi çiçәyi çirtlayıb.
Heç vaxt onu belә görmәmişdim. Tәkid elәyir ki, bu,
Roma dövründәn әvvәlin dәfinәsidi, şübhәsiz, qızıl vә
gümüşdәn ibarәt Keltiber mәmulatıdı. Bu tәpәdә özgә
nә tapmağı gözlәyirdi ki?
Baş direktorun kömәkçisi eynәyin arxasında itib-
batmış, uzağı görmәyәn gözlәrini sualediçi nәzәrlәrlә
Xeronimoya dikmişdi.
– Mәrkәzi yayladan tapılan, Roma dövründәn
әvvәlә aid bu şeylәr mәni maraqlandırmır, onun mәnә
bir isti-soyuğu yoxdu, – Xeronimo dedi. – Cәvahirat hәr
yerdә, demәk olar, eynidi, Raddatsın yazdıqlarından
292 sonra, mәnә elә gәlir, onlardan elm üçün tәzә heç nә әldә
etmәk olmaz. Yeganә o qalır ki, mәnşәyi dәqiqlәşsin:
Keltiber qalalarına aiddi, yoxa Qalisiya qalalarına.
Mәqsәd yalnız budur.
Baş direktorun kömәkçisi başınıca tәrpәtdi, sonra
iri dalını qaldırıb oturacaqda yerini rahatladı, sıxmasın
deyә, barmağını tәhlükәsizlik kәmәrinin altına soxdu,
maşın sürәtlә girdiyi tuneldәn çıxanda isә parlaq işıqdan
öz balaca gözlәrini qıydı.
– Razıyam, bu tapıntının hay-küyü özündәn bö-
yükdü, – әlini gözünün üstünә tutub dedi. – Ancaq
adam necә inansın, necә şübhәlәnmәsin: burnunun
ucundaca küp tapalar, içindә dә on kilo cәvahirat.
Xeronimo iki dәfә çiyinlәrini çәkdi; çiyinlәri elә dә
enli deyildi, ancaq möhkәm vә qüvvәtliydi.
– Deyirsәn, hay-küyü daha çoxdu? Razıyam, qoy
elә olsun; ancaq bu tapıntı bizim heç bir problemimizi
hәll elәmir. Aradas qalasında iki mәdәniyyәtin – keltiber
vә kastren mәdәniyyәtlәrinin qarşılaşmasına daha bir