Page 290 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 290
dururdu. Xeronimo çamadanı götürdü; vestibüldәn ke-
çәndә qutudan iki mәktub vә hansısa blankları çıxarıb
maşına tәrәf cumdu.
Pako nimdaş qara portfelini meydançaya qoyub,
Baş idarәnin pillәkәnindә gözlәyirdi. Heç bir lüzum ol-
masa da, Xeronimonun nәzәrini cәlb etmәk üçün әlini
yellәdi vә maşın dayanar-dayanmaz portfelini qapıb,
cәld maşına oturdu.
– Nә olub? – adәti üzrә soruşdu.
– Bunu mәn sәndәn soruşmalıyam, – Xeronimo mı-
zıldadı.
Baş direktorun kömәkçisi portfeli arxa oturacağa
tulladı, yerini rahatlayıb tәhlükәsizlik kәmәrini bağladı.
Özünü sakit göstәrmәyә çalışırdı, ancaq hәrәkәtlәrindә
әsәbilik, tәlәsiklik hiss olunurdu...
– Getdik. Pablito bizi gözlәyir. Tapıntını banka qo-
yub. Tәsәvvür elә, әlli evi dә olmayan balaca bir kәnddә
290 yeddi kilo gümüş, kilo yarım qızıl. Mәәttәl qalınasıdı!
Xeronimo magistralda maşını bәrk sürürdü. Baş di-
rektorun kömәkçisi hәrdәnbir öz piyli dalını oturacaq-
dan ayırıb, tәhlükәsizlik kәmәrini baş barmağıyla dartıb
uzadırdı. Eynәyinin qalın şüşәlәrinin arxasından gözlәri
xırda vә ifadәsiz görünürdü.
– Pablito dünәn axşam Valyadoliddәn zәng elәmiş-
di, – sözünә davam elәdi. – Mәsәlә elә dә aydın deyil,
ancaq tapıntıya görә, deyәsәn, kompensasiya vermәli
olacağıq. Dәfinәni bir nәfәr yanğındanqorunma xәn-
dәyindәn tapıb. Dediyinә görә, küpü tәsadüfәn görüb,
ancaq bilirsәn, mәn ona bir tikә dә inanmıram. Bu adam
detektorla gәzirmiş. Necә sübut elәyәsәn?
Eynәyini düzәldib çәp-çәp Xeronimoya baxdı.
– Deyәsәn, sadә mәsәlә deyil. Pablitonu heç vaxt be-
lә hәyәcanlı görmәmişәm. Deyir, orda Miladdan bir әsr
әvvәlә aid bir yığın sırğa, bilәrzik, düymә var. Bәd deyil
ha! Bu adam, әlbәttә, onlarladı. Pobladura de Antadan
çәndә qutudan iki mәktub vә hansısa blankları çıxarıb
maşına tәrәf cumdu.
Pako nimdaş qara portfelini meydançaya qoyub,
Baş idarәnin pillәkәnindә gözlәyirdi. Heç bir lüzum ol-
masa da, Xeronimonun nәzәrini cәlb etmәk üçün әlini
yellәdi vә maşın dayanar-dayanmaz portfelini qapıb,
cәld maşına oturdu.
– Nә olub? – adәti üzrә soruşdu.
– Bunu mәn sәndәn soruşmalıyam, – Xeronimo mı-
zıldadı.
Baş direktorun kömәkçisi portfeli arxa oturacağa
tulladı, yerini rahatlayıb tәhlükәsizlik kәmәrini bağladı.
Özünü sakit göstәrmәyә çalışırdı, ancaq hәrәkәtlәrindә
әsәbilik, tәlәsiklik hiss olunurdu...
– Getdik. Pablito bizi gözlәyir. Tapıntını banka qo-
yub. Tәsәvvür elә, әlli evi dә olmayan balaca bir kәnddә
290 yeddi kilo gümüş, kilo yarım qızıl. Mәәttәl qalınasıdı!
Xeronimo magistralda maşını bәrk sürürdü. Baş di-
rektorun kömәkçisi hәrdәnbir öz piyli dalını oturacaq-
dan ayırıb, tәhlükәsizlik kәmәrini baş barmağıyla dartıb
uzadırdı. Eynәyinin qalın şüşәlәrinin arxasından gözlәri
xırda vә ifadәsiz görünürdü.
– Pablito dünәn axşam Valyadoliddәn zәng elәmiş-
di, – sözünә davam elәdi. – Mәsәlә elә dә aydın deyil,
ancaq tapıntıya görә, deyәsәn, kompensasiya vermәli
olacağıq. Dәfinәni bir nәfәr yanğındanqorunma xәn-
dәyindәn tapıb. Dediyinә görә, küpü tәsadüfәn görüb,
ancaq bilirsәn, mәn ona bir tikә dә inanmıram. Bu adam
detektorla gәzirmiş. Necә sübut elәyәsәn?
Eynәyini düzәldib çәp-çәp Xeronimoya baxdı.
– Deyәsәn, sadә mәsәlә deyil. Pablitonu heç vaxt be-
lә hәyәcanlı görmәmişәm. Deyir, orda Miladdan bir әsr
әvvәlә aid bir yığın sırğa, bilәrzik, düymә var. Bәd deyil
ha! Bu adam, әlbәttә, onlarladı. Pobladura de Antadan