Page 285 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 285
tdan salınmış şahzadə
– Piş elәmәk istәyirәm, – Kiko dedi. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Mәgәr Vito sәni tualetә aparmamışdı?
– Yox. 285
Domi uşağı qaldırıb yaşıl plastmas qorşoku onun
qabağına tutdu. Domi sәbirlә gözlәdi.
– Özün görürsәn, – nәhayәt, dillәndi, – ikicә damcı,
vәssalam. – Əsas odur ki, yerini islatmayasan, pinti.
Kiko yenә yerinә uzanıb gözünü yumaraq üzünü
adyalla örtdü. Ancaq uzanan kimi dә başının üstündә
qanadların qorxunc şappıltısını eşidib qışqırdı:
– Domi!
Domi qapını aralayıb donquldandı:
– İşә düşmüşük dә. İndi nә olub?
– Qapını örtmә! – Kiko hirslә dedi.
Domi qapını aralı qoydu. Ancaq onun addım
sәslәrini eşidәndә yenә qışqırdı:
– Domi!
– Nәdi?
– Qoy Pablo da yerinә girsin!
– Sәn narahat olma, Pablo axşam yemәyini yemә-
yib.
– Onda… onda… onda anam gәlsin!
– Ananın işi var.
– Ancaq mәn deyirәm, gәlsin!
– Yat! – Domi qapını örtdü.
– Ana!
Uzaqdan Ananın dikdabanlarının sәsi eşidildi vә
Domi qapını açdı. Dominin sәsi indi daha mehriban, da-
ha nәvazişli idi:
– Kiko, oğlum, imkan ver, anan xörәyini yesin.
Dikdabanlar artıq koridorda taqqıldayırdı. Anası-
nın sәsi eşidildi:
– Burda nә baş verir?
– Yatmaq istәmir, – Domi cavab verdi.
Ancaq anası daha yanındaydı, o, Markosun çarpa-
yısında oturub nәvazişlә dedi:
– Nә olub, Kiko? Qorxursan?
– Piş elәmәk istәyirәm, – Kiko dedi. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Mәgәr Vito sәni tualetә aparmamışdı?
– Yox. 285
Domi uşağı qaldırıb yaşıl plastmas qorşoku onun
qabağına tutdu. Domi sәbirlә gözlәdi.
– Özün görürsәn, – nәhayәt, dillәndi, – ikicә damcı,
vәssalam. – Əsas odur ki, yerini islatmayasan, pinti.
Kiko yenә yerinә uzanıb gözünü yumaraq üzünü
adyalla örtdü. Ancaq uzanan kimi dә başının üstündә
qanadların qorxunc şappıltısını eşidib qışqırdı:
– Domi!
Domi qapını aralayıb donquldandı:
– İşә düşmüşük dә. İndi nә olub?
– Qapını örtmә! – Kiko hirslә dedi.
Domi qapını aralı qoydu. Ancaq onun addım
sәslәrini eşidәndә yenә qışqırdı:
– Domi!
– Nәdi?
– Qoy Pablo da yerinә girsin!
– Sәn narahat olma, Pablo axşam yemәyini yemә-
yib.
– Onda… onda… onda anam gәlsin!
– Ananın işi var.
– Ancaq mәn deyirәm, gәlsin!
– Yat! – Domi qapını örtdü.
– Ana!
Uzaqdan Ananın dikdabanlarının sәsi eşidildi vә
Domi qapını açdı. Dominin sәsi indi daha mehriban, da-
ha nәvazişli idi:
– Kiko, oğlum, imkan ver, anan xörәyini yesin.
Dikdabanlar artıq koridorda taqqıldayırdı. Anası-
nın sәsi eşidildi:
– Burda nә baş verir?
– Yatmaq istәmir, – Domi cavab verdi.
Ancaq anası daha yanındaydı, o, Markosun çarpa-
yısında oturub nәvazişlә dedi:
– Nә olub, Kiko? Qorxursan?