Page 283 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 283
tdan salınmış şahzadə
çarpayısında oturdu, Kikonun sarı pijamasını götürüb: MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Di geyin, – dedi, – yox, o biri әlini, bax belә. – Pi-
283
jamanı düymәlәdi. – Bugünkü kimi ağıllı ol, yerini islat-
ma. Axı artıq böyümüsәn.
Adyalı kәnara çәkib, uşağı ağ mәlәfәlәrin arasına
uzatdı. Kiko dedi:
– Əgәr yerimi islatmasam, Xuanla mәktәbә gedәcә-
yәm.
– Gedәrsәn…
– Sabah?
– Lap, lap az qalıb. Di başla: “Əziz, әziz İsa…”
Kiko yenә әsnәdi, bir neçә dәfә udqunub davam
elәdi: “… sәn dә mәnim kimi uşaqsan, ona görә sәni se-
virәm, qәlbimi sәnә verirәm”.
– Əbәdi sәninәm, – Vito dedi.
– Yox, mәnim deyilsәn, – uşaq cavab verdi.
Vitora mehribancasına adyalı onun üstünә çәkdi.
Vә birdәn dedi:
– Biz Femio üçün dua elәmәdik. İstәyirsәn, bir az
da onun üçün dua elәyәk, Kiko?
– Hә, Vito, – Kiko yuxulu-yuxulu cavab verdi. –
Femio atanın müharibәsinә gedir?
Vitora köks ötürdü:
– Çarә nәdi. Əlini, bax belә tut. “Əziz…
– … әziz İsa, sәn dә mәnim kimi uşaqsan, ona görә
sәni sevirәm, qәlbimi sәnә verirәm”
– Əbәdi sәninәm.
– Yox, mәnim deyilsәn.
– Femioya yaxşı yol, sağ-salamat gedib çatsın, amin, –
Vitora duanı bitirdi.
Adyalı yenә Kikonun üstünә elә çәkdi ki, yalnız
gözlәri vә kәkili göründü vә bәrk-bәrk onun alnından
öpdü:
– Sabaha qәdәr, yerini dә islatma ha.
İşığı söndürüb, qapını arxasınca örtdü. Kiko bir ne-
çә saniyә hәrәkәtsiz uzanıb mürgülәdi, ancaq qapının
şıqqıltısını eşidәrәk gözlәrini açıb qımıldanmadan әtra-
çarpayısında oturdu, Kikonun sarı pijamasını götürüb: MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Di geyin, – dedi, – yox, o biri әlini, bax belә. – Pi-
283
jamanı düymәlәdi. – Bugünkü kimi ağıllı ol, yerini islat-
ma. Axı artıq böyümüsәn.
Adyalı kәnara çәkib, uşağı ağ mәlәfәlәrin arasına
uzatdı. Kiko dedi:
– Əgәr yerimi islatmasam, Xuanla mәktәbә gedәcә-
yәm.
– Gedәrsәn…
– Sabah?
– Lap, lap az qalıb. Di başla: “Əziz, әziz İsa…”
Kiko yenә әsnәdi, bir neçә dәfә udqunub davam
elәdi: “… sәn dә mәnim kimi uşaqsan, ona görә sәni se-
virәm, qәlbimi sәnә verirәm”.
– Əbәdi sәninәm, – Vito dedi.
– Yox, mәnim deyilsәn, – uşaq cavab verdi.
Vitora mehribancasına adyalı onun üstünә çәkdi.
Vә birdәn dedi:
– Biz Femio üçün dua elәmәdik. İstәyirsәn, bir az
da onun üçün dua elәyәk, Kiko?
– Hә, Vito, – Kiko yuxulu-yuxulu cavab verdi. –
Femio atanın müharibәsinә gedir?
Vitora köks ötürdü:
– Çarә nәdi. Əlini, bax belә tut. “Əziz…
– … әziz İsa, sәn dә mәnim kimi uşaqsan, ona görә
sәni sevirәm, qәlbimi sәnә verirәm”
– Əbәdi sәninәm.
– Yox, mәnim deyilsәn.
– Femioya yaxşı yol, sağ-salamat gedib çatsın, amin, –
Vitora duanı bitirdi.
Adyalı yenә Kikonun üstünә elә çәkdi ki, yalnız
gözlәri vә kәkili göründü vә bәrk-bәrk onun alnından
öpdü:
– Sabaha qәdәr, yerini dә islatma ha.
İşığı söndürüb, qapını arxasınca örtdü. Kiko bir ne-
çә saniyә hәrәkәtsiz uzanıb mürgülәdi, ancaq qapının
şıqqıltısını eşidәrәk gözlәrini açıb qımıldanmadan әtra-