Page 263 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 263
tdan salınmış şahzadə
yesin, ancaq yaxşı çeynәmәsin… Onlar mismara dola- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
nıb, mәdәni, qarın boşluğunun divarını qoruyacaq.
263
Ana çaşqın halda başını yırğaladı.
– Çalışaram, Emilio, – zәif sәslә dedi. – Ancaq çәtin
ki, bacaram. Bu uşağa nәsә uddurmaq әsl cәzadı.
– Bu, çox vacibdi, – Kabus dedi.
Ana hәlә dә başını yırğalayırdı, Kabus isә sözünә
davam elәdi:
– Deyirsәn ki, uşaq yemәyi zorla udur, ancaq o
öskürmәyib, boğulmayıb, ürәyi bulanmayıb, onda…
– Yox, belә şeylәr olmayıb, – Ana qәtiyyәtlә dedi –
Mәn ona baxanda qıpqırmızı idi, ancaq ürәkbulanma,
öskürmәk-zad yox idi.
Kabus qәlәmin arxasını bir neçә dәfә yaşıl müşәm-
bәli stola döyәclәdi.
– Qәribәdi, – o, diqqәtlә Kikoya baxdı. – Bu uşaq
axırıncıdan qabaqkıdı, elәmi?
– Hә.
– Bәs әn balacanın neçә yaşı var?
– Kiçik – qızdı, Kristina.
– Dәxli yoxdu, onun indi neçә yaşı var?
– Bir yaşı.
Kabus qurulama kağızında qәliz bir şey cızdı vә
dodaqlarına tәbәssüm qondu. Kiko soruşdu:
– Sәn qatar çәkirsәn?
– Özüdür ki var, – Kabus cavab verdi. – Bu, qatardı.
Vә әlavә etdi:
– Demәk, iki il yarım әrzindә ailәdә bu uşaq hamı-
nın sevimlisi olub, elәdi?
– Tәxminәn.
Kabusun başı üstündә çoxlu kәsilmiş baş şәkli var
idi, şәklin bir küncündә isә yazılmışdı: “Tibb fakültәsi,
1939-1945”. Solda – beşikdә körpә şәkli olan tәqvim asıl-
mışdı, beşiyin yanında saqqallı qoca, o biri yanında xallı
qonur it tәsvir olunmuşdu. Kabus hәlә dә gülümsәyirdi.
Ana soruşdu:
yesin, ancaq yaxşı çeynәmәsin… Onlar mismara dola- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
nıb, mәdәni, qarın boşluğunun divarını qoruyacaq.
263
Ana çaşqın halda başını yırğaladı.
– Çalışaram, Emilio, – zәif sәslә dedi. – Ancaq çәtin
ki, bacaram. Bu uşağa nәsә uddurmaq әsl cәzadı.
– Bu, çox vacibdi, – Kabus dedi.
Ana hәlә dә başını yırğalayırdı, Kabus isә sözünә
davam elәdi:
– Deyirsәn ki, uşaq yemәyi zorla udur, ancaq o
öskürmәyib, boğulmayıb, ürәyi bulanmayıb, onda…
– Yox, belә şeylәr olmayıb, – Ana qәtiyyәtlә dedi –
Mәn ona baxanda qıpqırmızı idi, ancaq ürәkbulanma,
öskürmәk-zad yox idi.
Kabus qәlәmin arxasını bir neçә dәfә yaşıl müşәm-
bәli stola döyәclәdi.
– Qәribәdi, – o, diqqәtlә Kikoya baxdı. – Bu uşaq
axırıncıdan qabaqkıdı, elәmi?
– Hә.
– Bәs әn balacanın neçә yaşı var?
– Kiçik – qızdı, Kristina.
– Dәxli yoxdu, onun indi neçә yaşı var?
– Bir yaşı.
Kabus qurulama kağızında qәliz bir şey cızdı vә
dodaqlarına tәbәssüm qondu. Kiko soruşdu:
– Sәn qatar çәkirsәn?
– Özüdür ki var, – Kabus cavab verdi. – Bu, qatardı.
Vә әlavә etdi:
– Demәk, iki il yarım әrzindә ailәdә bu uşaq hamı-
nın sevimlisi olub, elәdi?
– Tәxminәn.
Kabusun başı üstündә çoxlu kәsilmiş baş şәkli var
idi, şәklin bir küncündә isә yazılmışdı: “Tibb fakültәsi,
1939-1945”. Solda – beşikdә körpә şәkli olan tәqvim asıl-
mışdı, beşiyin yanında saqqallı qoca, o biri yanında xallı
qonur it tәsvir olunmuşdu. Kabus hәlә dә gülümsәyirdi.
Ana soruşdu:
