Page 262 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

– Üç, – Ana cavab verdi. – Apreldә dörd olacaq.

– Gördün, mәn deyәndi.

Kiko anasının әlini sıxırdı, Ana isә tuflisinin bur-

nuyla döşәmәni taqqıldadırdı.

Kabus siqaretdәn bir qullab da vurub soruşdu:

– Sәn әsәbilәşirsәn?

Ana yenә gülümsәdi:

– Açığını deyim ki, hönkürtümü zorla saxlayıram.

– Nә boyda mismardı: beş santimetr, dörd, üç, on-

dan kiçik?

Ana qırmızı toranlıqda әlini qaldırdı:

– Tәxminәn belә, mәncә, iki santimetr yarım olardı.

Kabus siqaret kötüyünü küncdәki külqabına atdı.

– Di baxaq, – dedi. – Onu soyundur. Hamısını lazım

deyil, köynәyini qaldırmaq kifayәtdir. Bax, belә. – Uşağı

şüşәnin arxasına saldı, aparatı işә saldı, otaq uğultuyla

doldu. – Baxaq, – o, tәkrar elәdi.

262 Kiko anasına dedi:
– Əlini mәnә ver.

Ana tez-tez hәyәcanla nәfәs alırdı. Kabus hәrdәn

mızıldayırdı: “Burda heç nә yoxdu… tәmizdi… tәmiz-

di… Balaca, sәni ağrıtmıram ki? Yaxşı… tәmizdi, – uşa-

ğın qarnından basdı. – Yaxşı… burda da heç nә yoxdu…

tәmizdi… heç nә görünmür… Burda isә… Dön bir.

Ağrıdır?.. Yenә heç nә… doğrusu, qәribәdi: yad cisim

dәrhal görünmәlidi”. Uşağı yenә döndәrib, nәhayәt,

işığı yandırdı. Qara sağanaqlı eynәyin arxasından Kiko-

nu süzәrәk, Anaya dedi:

– Mismar yalnız ucu mәnә tәrәf, üfüqü vәziyyәtdә

olsa, görünmәyә bilәr, bunun başqa izahı yoxdu. Heç nә

görünmür.

– İlahi, – Ana mızıldadı.

– Ay sәfeh, elә deyil, narahat olma. Belә şeylәr öz-

özünә keçir. Qoy az hәrәkәt elәsin, futboldu, hoppan-

maqdı, bunlardan uzaq dursun, – diyircәkli göy qәlәmi

әlindә fırladırdı. – Sonra da qoy göy soğan, qulançar