Page 261 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 261
tdan salınmış şahzadə
Üçü dә balaca otağa keçdilәr. Küncdә qırmızı lampa MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yanırdı, ortada isә metal vә şüşәlәri parıldayan iri aparat
var idi. Kiko dedi: 261
– Mәn mismar udmuşam.
– Sәn әminsәn? – hәkim soruşdu.
– Aha.
– Bu dәqiqdi, Emilio, – Ana söhbәtә qarışdı, – mәn
mismarı onun әlindә gördüm, bir an sonra baxdım ki,
әllәri boşdu, özü isә xәrçәng kimi qıpqırmızı. Otağın al-
tını üstünә çevirdim, ancaq heç nә tapmadım, mismar-
dan әsәr-әlamәt yox idi.
– Sakit ol, – hәkim tәkrar elәdi. – Hәyәcanlanma.
İcazә verirsәnmi siqaret çәkim?
– Allah xatirinә, – Ana әl çantasını eşәlәyib, siqaret
çıxararaq başını hәkimә tәrәf әydi. – Bunu da yandırın.
Hәkim alışqanı ona yaxınlaşdırdı.
– Ah, bağışlayın, – o dedi. – İndi ona baxacam. İki-
üç dәqiqә sәbir elәyin.
Kiko başını qaldırıb qırmızı işığa bürünmüş ağ ka-
busa baxdı vә yarıqaranlıqda otaq ona xәyal kimi görün-
dü.
– Bura cәhәnnәmdi? – yanında dayanmış anasının
әlindәn bәrk-bәrk tutub soruşdu.
– Yox, oğlum.
– Şeytanlar bunun arxasında gizlәnmәz? – o, metal
vә şüşәdәn olan qәribә qurğunu göstәrdi.
– Burda şeytan yoxdu, – Ana cavab verdi.
Kabus diqqәtlә uşağa göz qoyurdu. O, siqaretdәn
tüstülәdib soruşdu:
– Bu uşağın tәxәyyülü güclü inkişaf elәyib, doğ-
rudu?
Ana tәrәddüdlә gülümsәdi:
– Bilmirәm… Bilmirәm sәnә nә deyim. Mәncә, hamı
kimidi.
– Yox, hamı kimi deyil, – ağ-qırmızı Kabus dedi. – O,
hәddindәn artıq hәssasdır, öz yaşına uyğun danışmır.
Neçә yaşı var?
Üçü dә balaca otağa keçdilәr. Küncdә qırmızı lampa MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yanırdı, ortada isә metal vә şüşәlәri parıldayan iri aparat
var idi. Kiko dedi: 261
– Mәn mismar udmuşam.
– Sәn әminsәn? – hәkim soruşdu.
– Aha.
– Bu dәqiqdi, Emilio, – Ana söhbәtә qarışdı, – mәn
mismarı onun әlindә gördüm, bir an sonra baxdım ki,
әllәri boşdu, özü isә xәrçәng kimi qıpqırmızı. Otağın al-
tını üstünә çevirdim, ancaq heç nә tapmadım, mismar-
dan әsәr-әlamәt yox idi.
– Sakit ol, – hәkim tәkrar elәdi. – Hәyәcanlanma.
İcazә verirsәnmi siqaret çәkim?
– Allah xatirinә, – Ana әl çantasını eşәlәyib, siqaret
çıxararaq başını hәkimә tәrәf әydi. – Bunu da yandırın.
Hәkim alışqanı ona yaxınlaşdırdı.
– Ah, bağışlayın, – o dedi. – İndi ona baxacam. İki-
üç dәqiqә sәbir elәyin.
Kiko başını qaldırıb qırmızı işığa bürünmüş ağ ka-
busa baxdı vә yarıqaranlıqda otaq ona xәyal kimi görün-
dü.
– Bura cәhәnnәmdi? – yanında dayanmış anasının
әlindәn bәrk-bәrk tutub soruşdu.
– Yox, oğlum.
– Şeytanlar bunun arxasında gizlәnmәz? – o, metal
vә şüşәdәn olan qәribә qurğunu göstәrdi.
– Burda şeytan yoxdu, – Ana cavab verdi.
Kabus diqqәtlә uşağa göz qoyurdu. O, siqaretdәn
tüstülәdib soruşdu:
– Bu uşağın tәxәyyülü güclü inkişaf elәyib, doğ-
rudu?
Ana tәrәddüdlә gülümsәdi:
– Bilmirәm… Bilmirәm sәnә nә deyim. Mәncә, hamı
kimidi.
– Yox, hamı kimi deyil, – ağ-qırmızı Kabus dedi. – O,
hәddindәn artıq hәssasdır, öz yaşına uyğun danışmır.
Neçә yaşı var?