Page 25 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 25
RSƏM
yaraq, bәşәriyyәt, hәlә qismәn dә olsa, inkişaf elәmәyib. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Gülmә, Davisito. Anam hesab elәyirdi ki, atamın qanı
qarışıq olduğuna görә – babası Lenuar, nәnәsi dağlı qı- 25
zı – belә coşqun xarakteri var. Anam özünü buna o qәdәr
inandırmışdı, hәtta ara hәkimindәn soruşmaq qәrarına
gәlmişdi. “Belә hallarda bu cür kәskin dәyişikliklәrә rast
gәlmişәm”, – ara hәkimi bunu deyib, ondan beş duro qo-
partmışdı.
Anam pulu böyük mәmnuniyyәtlә vermişdi, Davi-
sito, ona çörәk vermә, imkan ver, atamızın qәribәliklә-
rinә haqq qazandıra bilsin.
Bir tәrәfdәn dә, hipnozçular elә hoqqalar çıxarırlar
ki, adamın saçı biz-biz durur, bunun dәfәlәrlә şahidi ol-
muşam vә başa düşmüşәm ki, lal dil kimi iki nәfәri uzaq
mәsafәdәn birlәşdirәn gizli enerji var, burda sözә lüzum
yoxdu. Mәn onda fikirlәşdim, Davisito: “Tәbiәti vә bu
әlaqәlәrin mümkünlüyünü dәrk elәyәndә dünya çönә-
cәk”.
Sәnә düzünü deyim: bütün bunlar haqqında özümә
dә etiraf etmәk istәmәdiyim qorxuyla düşünürdüm vә
tәbii ki, öz fikirlәrimi, narahatçılığımı Auritadan gizlә-
dirdim. Ürәyimi kimәsә açmaq istәyini bir axşam ey-
hamla Sançesә dedim. O isә üz-gözünü turşutdu: “Bax
ha, Lenuar, ehtiyatlı ol, sәndәn ağıllıları da dәlixanaya
düşüblәr”. Sançesdәn bunu heç gözlәmәzdim, öz incik-
liyimi ona dedim, hәmişә mәni başa düşәcәyinә inanır-
dım; ancaq dәrhal da fikirlәşdim ki, Sançes, mәnә ürәyi
yandığından belә deyib, çünki mәn artıq gözgörәsi
dәlixanalıq idim.
Bilmirәm, Davisito, o vaxtkı halımı sәnә tәsvir elә-
mәyi bacaracağammı? Yәqin, krossvordun üstündә çox
baş sındırmısan vә bir sözdәn başqa artıq hamısını tap-
mısan, onun da bir neçә hәrfi yazılıb, söz sәnә çox tanış
gәlir, axı niyә uzağa gedәsәn, gündә yüz dәfә hәmin sö-
zü deyirsәn. Əldәn-dildәn düşürsәn, onu o tәrәf- bu
tәrәfә çevirirsәn, müxtәlif hәrflәri yerinә qoyub hün-
yaraq, bәşәriyyәt, hәlә qismәn dә olsa, inkişaf elәmәyib. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Gülmә, Davisito. Anam hesab elәyirdi ki, atamın qanı
qarışıq olduğuna görә – babası Lenuar, nәnәsi dağlı qı- 25
zı – belә coşqun xarakteri var. Anam özünü buna o qәdәr
inandırmışdı, hәtta ara hәkimindәn soruşmaq qәrarına
gәlmişdi. “Belә hallarda bu cür kәskin dәyişikliklәrә rast
gәlmişәm”, – ara hәkimi bunu deyib, ondan beş duro qo-
partmışdı.
Anam pulu böyük mәmnuniyyәtlә vermişdi, Davi-
sito, ona çörәk vermә, imkan ver, atamızın qәribәliklә-
rinә haqq qazandıra bilsin.
Bir tәrәfdәn dә, hipnozçular elә hoqqalar çıxarırlar
ki, adamın saçı biz-biz durur, bunun dәfәlәrlә şahidi ol-
muşam vә başa düşmüşәm ki, lal dil kimi iki nәfәri uzaq
mәsafәdәn birlәşdirәn gizli enerji var, burda sözә lüzum
yoxdu. Mәn onda fikirlәşdim, Davisito: “Tәbiәti vә bu
әlaqәlәrin mümkünlüyünü dәrk elәyәndә dünya çönә-
cәk”.
Sәnә düzünü deyim: bütün bunlar haqqında özümә
dә etiraf etmәk istәmәdiyim qorxuyla düşünürdüm vә
tәbii ki, öz fikirlәrimi, narahatçılığımı Auritadan gizlә-
dirdim. Ürәyimi kimәsә açmaq istәyini bir axşam ey-
hamla Sançesә dedim. O isә üz-gözünü turşutdu: “Bax
ha, Lenuar, ehtiyatlı ol, sәndәn ağıllıları da dәlixanaya
düşüblәr”. Sançesdәn bunu heç gözlәmәzdim, öz incik-
liyimi ona dedim, hәmişә mәni başa düşәcәyinә inanır-
dım; ancaq dәrhal da fikirlәşdim ki, Sançes, mәnә ürәyi
yandığından belә deyib, çünki mәn artıq gözgörәsi
dәlixanalıq idim.
Bilmirәm, Davisito, o vaxtkı halımı sәnә tәsvir elә-
mәyi bacaracağammı? Yәqin, krossvordun üstündә çox
baş sındırmısan vә bir sözdәn başqa artıq hamısını tap-
mısan, onun da bir neçә hәrfi yazılıb, söz sәnә çox tanış
gәlir, axı niyә uzağa gedәsәn, gündә yüz dәfә hәmin sö-
zü deyirsәn. Əldәn-dildәn düşürsәn, onu o tәrәf- bu
tәrәfә çevirirsәn, müxtәlif hәrflәri yerinә qoyub hün-
