Page 239 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 239
tdan salınmış şahzadə
– Bunu birdәfәlik yadından çıxar. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Kәsәcәm, – Kiko dedi. – Atamın cib bıçağıyla kәsә-
cәm. 239
– Mәnә qulaq as, – Vito dedi. – Bil ki, bunu elәsәn,
o saat ölәrsәn.
O, ütü otağına qayıtdı, ancaq qapını açıq qoydu.
Hәrdәn boylanıb baxırdı ki, uşaq arxası ona tәrәf neon
lampasının altında oturub. Anası içәri girib, arasına vet-
çina qoyulmuş yumru bulkanı ona uzatdı.
– Götür, – qaşqabaqlı halda dedi. Sonra aralı qapıya
tәrәf döndü: – Vitora, nәzarәt elә, hamısını yesin.
– Narahat olmayın, – Vitora cavab verdi.
Ana getdi. Kiko buterbroddan dişlәdi. Vitora bayır-
lıq paltarında, dodaqları, göz qapaqları boyanmış halda
qayıdanda Kiko dedi:
– Sәndәn nә yaxşı iy gәlir, Vito.
– Gör dә.
– Belә elәmisәn ki, Femio sәni iylәsin?
– Düz tapmısan.
Vitora sәbirlә ona buterbrod yedizdirәndә qapının
zәngi çalındı: “tri-im”.
– Odur, – Vitora döyükdü.
– Femiodu?
– Femiodu. Tez get aç. – Vә yemәk qırıntılarını
dizindәn çırpdı.
Kiko ağzını açıb hәrbi formaya baxırdı, әsgәri baş-
dan-ayağa süzürdü. Əsgәr isә özünü açıq-aşkar birtәhәr
hiss elәyirdi.
– Burda…
– Keç içәri, Femio! – Vito otaqdan qışqırdı.
Kiko onun arxasınca gedә-gedә әsgәr çәkmәlәrinә,
әlindә tutduğu furajkaya, gimnastyorkanın kürәyindәki
qırışlara baxırdı. Nәhayәt, Kiko dedi:
– Sәn Rosita Enkarnadanı öldürәcәksәn?
– Yox, sәn bir buna bax, – Femio dedi. – Diribaş
qızdı.
– Bunu birdәfәlik yadından çıxar. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Kәsәcәm, – Kiko dedi. – Atamın cib bıçağıyla kәsә-
cәm. 239
– Mәnә qulaq as, – Vito dedi. – Bil ki, bunu elәsәn,
o saat ölәrsәn.
O, ütü otağına qayıtdı, ancaq qapını açıq qoydu.
Hәrdәn boylanıb baxırdı ki, uşaq arxası ona tәrәf neon
lampasının altında oturub. Anası içәri girib, arasına vet-
çina qoyulmuş yumru bulkanı ona uzatdı.
– Götür, – qaşqabaqlı halda dedi. Sonra aralı qapıya
tәrәf döndü: – Vitora, nәzarәt elә, hamısını yesin.
– Narahat olmayın, – Vitora cavab verdi.
Ana getdi. Kiko buterbroddan dişlәdi. Vitora bayır-
lıq paltarında, dodaqları, göz qapaqları boyanmış halda
qayıdanda Kiko dedi:
– Sәndәn nә yaxşı iy gәlir, Vito.
– Gör dә.
– Belә elәmisәn ki, Femio sәni iylәsin?
– Düz tapmısan.
Vitora sәbirlә ona buterbrod yedizdirәndә qapının
zәngi çalındı: “tri-im”.
– Odur, – Vitora döyükdü.
– Femiodu?
– Femiodu. Tez get aç. – Vә yemәk qırıntılarını
dizindәn çırpdı.
Kiko ağzını açıb hәrbi formaya baxırdı, әsgәri baş-
dan-ayağa süzürdü. Əsgәr isә özünü açıq-aşkar birtәhәr
hiss elәyirdi.
– Burda…
– Keç içәri, Femio! – Vito otaqdan qışqırdı.
Kiko onun arxasınca gedә-gedә әsgәr çәkmәlәrinә,
әlindә tutduğu furajkaya, gimnastyorkanın kürәyindәki
qırışlara baxırdı. Nәhayәt, Kiko dedi:
– Sәn Rosita Enkarnadanı öldürәcәksәn?
– Yox, sәn bir buna bax, – Femio dedi. – Diribaş
qızdı.