Page 236 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

toxundurub “şap-şap” elәyirdi, yalnız hәrdәn Kikoya tә-

rәf baxaraq elә-belә soruşurdu:

– Orda nә elәyirsәn, Kiko?

– Heç nә, – uşaq cavab verirdi vә şalvar, dәrisini

sürtsә dә, otaqda ayaqlarını aralamadan gәzirdi.

Xuan yenә “Uzaq Qәrbin fәthi”ni oxuyurdu vә

Kikonun bütün diqqәti qapının arxasından gәlәn sәs-

lәrdә idi. Ağ telefonun üç dәfә zәng çaldığını eşitdi vә

anasının telefonla danışacağını bildiyindәn üç dәfә dә-

rindәn nәfәs aldı. Ancaq nahar vaxtının yaxınlaşdığını

bilirdi vә Ananın vәziyyәti anlaması üçün on saniyә ki-

fayәt edәcәkdi. Kiko kitabı әlindә hәrlәyә-hәrlәyә bir

küncdә dayanırdı, sonra stulun kәnarında dinmәzcә

otururdu, ancaq heç nә kömәk elәmirdi, iyrәnc, biabırçı

tünd lәkә şalvarda necә varsa, elәcә dә dururdu. Vә Do-

mi “Orda nә elәyirsәn?” deyә soruşanda, o diksinib tәlә-

sik cavab verdi: “Heç nә”.

236 – Tualet istәmirsәn, Kiko?
Dominin sözünә Rosita Erkarnadanın adaxlısı kimi

astadan cavab verdi:

– Yox.

Domi onu mәzәmmәtlәdi:

– Yox, yox, bir dә mәlum olacaq ki, hә.

– Yox e, Domi, yox, – Kiko tәkrar elәdi.

– Di yaxşı, – Domi dedi, – özün bil, ancaq şalvarı

islatsan, duduşunu kәsәcәyәm.

– Aha, – Kiko küncdә, Markosun çarpayısıyla şkafın

arasında gizlәnәrәk dedi.

Ancaq anası it kimi iy bilirdi; nümunәvi davranış-
larına görә onları tәriflәyә-tәriflәyә nahara gәlәndә, bir
küncdә sıpıxan Kikonu gördü.

– Nәsә heç xoşuma gәlmir, – yavaşca deyib, birdәn
sәsini qaldırdı: – Kiko!

– Nәdi?
– Bura gәl.