Page 221 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 221
tdan salınmış şahzadə
– Yaxşı, yaxşı. Bәlkә, onun qalxmağı mәslәhәtdi? MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Bizdә yaman qarışıqlıqdı. Bu Sevenin nә düşündüyünü
anlamıram. 221
Kiko yük liftinin şüşәli qapısının vә torun arxasın-
dan Loreni gördü.
– Loren! – o qışqırdı. – Loren! Doğrudu ki, şeytanlar
Mavriki cәhәnnәmә aparıblar?
Loren әllәrini bir-birinә vurdu.
– İlahi, bu uşağın ağlına daha nәlәr gәlmir! – o,
bәrkdәn dedi. – Sәncә, yazıq Mavrik o qәdәr pisiydi?
Kiko qışqırdı:
– Xuan görüb!
– Doğrudan? Mәn Xuanın dәrsini verәrәm! Mavrik
göylәrә uçub, çünki Mavrik yaxşı pişik idi, siçanları tu-
turdu, bildin?
– Ta-ta-ta, –Xuan onun arxasında özünü cırırdı.
Kiko gülümsәyәrәk geri döndü:
– Siçanları vurursan, Xuan?
– Yox, hinduları. Uzaq Qәrbin fәthi! – Xuan cavab
verdi.
Kiko koridorla qardaşından qabaqda qaçıb, hәrdәn
geri dönәrәk “ta-ta-ta” elәyirdi, Xuan da atәş aça-aça
onu tәqib elәyirdi. Ancaq Kiko otağa girәndә böyük qa-
nadları olan lampaya qorxa-qorxa baxıb yerindәcә qu-
rudu.
– Nә olub? – qardaşı soruşdu.
– Bu, mәlәkdi, hә, Xuan?
– Yox, şeytandı…
– Yox! – Kiko çığırdı. – Şeytan deyil!
– Əlbәttә, şeytan deyil, sәfeh, mәgәr görmürsәn
mәlәkdi?
Kiko alt dodağını dişlәyib gülümsәdi:
– Aha.
O, birdәn cibinin şişkinliyini sezdi, eşәlәyib “Koka-
kola”, “Kas” suyunun etiketlәrini vә qara düymәni
döşәmәyә tökdü. Düymәni iki barmağıyla götürüb
qardaşına dedi:
– Yaxşı, yaxşı. Bәlkә, onun qalxmağı mәslәhәtdi? MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Bizdә yaman qarışıqlıqdı. Bu Sevenin nә düşündüyünü
anlamıram. 221
Kiko yük liftinin şüşәli qapısının vә torun arxasın-
dan Loreni gördü.
– Loren! – o qışqırdı. – Loren! Doğrudu ki, şeytanlar
Mavriki cәhәnnәmә aparıblar?
Loren әllәrini bir-birinә vurdu.
– İlahi, bu uşağın ağlına daha nәlәr gәlmir! – o,
bәrkdәn dedi. – Sәncә, yazıq Mavrik o qәdәr pisiydi?
Kiko qışqırdı:
– Xuan görüb!
– Doğrudan? Mәn Xuanın dәrsini verәrәm! Mavrik
göylәrә uçub, çünki Mavrik yaxşı pişik idi, siçanları tu-
turdu, bildin?
– Ta-ta-ta, –Xuan onun arxasında özünü cırırdı.
Kiko gülümsәyәrәk geri döndü:
– Siçanları vurursan, Xuan?
– Yox, hinduları. Uzaq Qәrbin fәthi! – Xuan cavab
verdi.
Kiko koridorla qardaşından qabaqda qaçıb, hәrdәn
geri dönәrәk “ta-ta-ta” elәyirdi, Xuan da atәş aça-aça
onu tәqib elәyirdi. Ancaq Kiko otağa girәndә böyük qa-
nadları olan lampaya qorxa-qorxa baxıb yerindәcә qu-
rudu.
– Nә olub? – qardaşı soruşdu.
– Bu, mәlәkdi, hә, Xuan?
– Yox, şeytandı…
– Yox! – Kiko çığırdı. – Şeytan deyil!
– Əlbәttә, şeytan deyil, sәfeh, mәgәr görmürsәn
mәlәkdi?
Kiko alt dodağını dişlәyib gülümsәdi:
– Aha.
O, birdәn cibinin şişkinliyini sezdi, eşәlәyib “Koka-
kola”, “Kas” suyunun etiketlәrini vә qara düymәni
döşәmәyә tökdü. Düymәni iki barmağıyla götürüb
qardaşına dedi: