Page 219 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 219
tdan salınmış şahzadə
mәnә çox pis gәlir. Əgәr mәn vicdanlı adamamsa, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
fikirlәrim dә sәmimidi, elә deyilmi, Kiko? Vә әksinә,
әgәr mәn saxta adamamsa, fikirlәrim dә yanlışdı, 219
razısan? – Kiko qeyri-ixtiyari başını tәrpәdirdi vә son
dәrәcә kәdәr hopmuş mavi gözlәrini Atadan çәkmirdi.
Ata sözünә davam elәdi: – Di yaxşı, mәsәlә mәhz belәdi
vә bunu heç kim dәyişә bilmәz, doğrudu? Demәk, sәn
tamamilә haqlısan, ancaq bu yerdә hansısa bir eşşәk
peyda olub, uşaqlıqdan başına doldurduqları bir-iki
çeynәnmiş cümlәylә sәnin haqlı olduğunu şübhә altına
almağa çalışır. Ən dәhşәtlisi dә bilirsәn nәdi: bu eşşәyi
qandırmaq olmur ki, onun başındakılar fikir yox, boş
hava yığınıdı, mәni başa düşdün?
Kiko gülümsәdi.
– Hә, – o dedi. – Ad günümdә mәnә tank alacaqan?
– Əlbәttә, әlbәttә, alacağam. Ancaq burda bir tәhlü-
kә var: tank bağışlamaqla, sәnә döyüş ruhu aşıladığımı
deyәn adamlar hәmişә tapılacaq. Oğullarının әlindә әsl
kişi kimi avtomat tutması әvәzinә, onlardan qızbibi
elәmәyә üstünlük verәnlәr dә var.
Ana boğazını arıtladı.
– Kiko, – o dedi, – sәfeh sözlәr eşidәndә, qulaqlarını
tut.
Ata irәli әyildi. Burun pәrәlәri quş quyruğu kimi
titrәyirdi, ancaq o, Anaya yox, uşağa baxırdı.
– Kiko, evlәnmәk istәyәndә, әn başlıcası, elәsini seç
ki, elә bilmәsin, guya düşünmәyi bacarır.
– Dünyada elә adamlar var ki, – Ana danışdıqca,
siqaret ağzında bitibmiş kimi, dodaqlarıyla bir yerdә
tәrpәnirdi, – yalnız özlәrini düşünürlәr, onlar hesab elә-
yirlәr, ancaq onların öz fikirlәri, öz hisslәri hörmәtә la-
yiqdi. Kiko, belәlәrindәn bacardıqca uzaq dur.
Kiko başını tәrpәdib, gah ona, gah buna baxırdı. Ata
coşdu:
– Kiko, qadının yeri mәtbәxdi!
Tüstü dumanına bürünmüş Ana başını azca qaldı-
rıb dedi:
mәnә çox pis gәlir. Əgәr mәn vicdanlı adamamsa, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
fikirlәrim dә sәmimidi, elә deyilmi, Kiko? Vә әksinә,
әgәr mәn saxta adamamsa, fikirlәrim dә yanlışdı, 219
razısan? – Kiko qeyri-ixtiyari başını tәrpәdirdi vә son
dәrәcә kәdәr hopmuş mavi gözlәrini Atadan çәkmirdi.
Ata sözünә davam elәdi: – Di yaxşı, mәsәlә mәhz belәdi
vә bunu heç kim dәyişә bilmәz, doğrudu? Demәk, sәn
tamamilә haqlısan, ancaq bu yerdә hansısa bir eşşәk
peyda olub, uşaqlıqdan başına doldurduqları bir-iki
çeynәnmiş cümlәylә sәnin haqlı olduğunu şübhә altına
almağa çalışır. Ən dәhşәtlisi dә bilirsәn nәdi: bu eşşәyi
qandırmaq olmur ki, onun başındakılar fikir yox, boş
hava yığınıdı, mәni başa düşdün?
Kiko gülümsәdi.
– Hә, – o dedi. – Ad günümdә mәnә tank alacaqan?
– Əlbәttә, әlbәttә, alacağam. Ancaq burda bir tәhlü-
kә var: tank bağışlamaqla, sәnә döyüş ruhu aşıladığımı
deyәn adamlar hәmişә tapılacaq. Oğullarının әlindә әsl
kişi kimi avtomat tutması әvәzinә, onlardan qızbibi
elәmәyә üstünlük verәnlәr dә var.
Ana boğazını arıtladı.
– Kiko, – o dedi, – sәfeh sözlәr eşidәndә, qulaqlarını
tut.
Ata irәli әyildi. Burun pәrәlәri quş quyruğu kimi
titrәyirdi, ancaq o, Anaya yox, uşağa baxırdı.
– Kiko, evlәnmәk istәyәndә, әn başlıcası, elәsini seç
ki, elә bilmәsin, guya düşünmәyi bacarır.
– Dünyada elә adamlar var ki, – Ana danışdıqca,
siqaret ağzında bitibmiş kimi, dodaqlarıyla bir yerdә
tәrpәnirdi, – yalnız özlәrini düşünürlәr, onlar hesab elә-
yirlәr, ancaq onların öz fikirlәri, öz hisslәri hörmәtә la-
yiqdi. Kiko, belәlәrindәn bacardıqca uzaq dur.
Kiko başını tәrpәdib, gah ona, gah buna baxırdı. Ata
coşdu:
– Kiko, qadının yeri mәtbәxdi!
Tüstü dumanına bürünmüş Ana başını azca qaldı-
rıb dedi:
