Page 218 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 218
yoxdu. Sәn ilk әvvәl qәrәzsiz olmağı, sonra sәbirli olma-
ğı öyrәnmәlisәn. Elә adamlar var, özlәrini lәyaqәt mücәs-
sәmәsi sayırlar vә onların düşüncә tәrzinә uyğun
olmayanlar guya onların müqәddәs prinsiplәrinә qәsd
elәyirlәr. Başqalarının fikri tәsadüfi vә dәyişkәndi; onla-
rın fikri isә toxunulmaz vә daimidi. Əgәr sәn onların dü-
şüncә tәrzini qәbul elәyirsәnsә, şәxsiyyәt olursan, qәbul
etmirsәnsә, әhәmiyyәtsiz bir adam olursan, başa düşür-
sәn?
Ana qәhvәdәn qurtum-qurtum içir, hәr qurtumda
da hülqumu tәrpәnirdi. O, fincanı jurnal stoluna qoydu.
Gözlәri parıldayırdı. Ütü otağından Xuanın iniltisi vә
avtomatının “ta-ta-ta” sәsi eşidildi. Ana ayağıyla zәngi
basdı vә bir neçә saniyә sonra Domi içәri girdi. Ana siqa-
ret yandıra-yandıra dedi:
– Xuana deyin ki, qışqırmasın, yoxsa qızı oyadar.
Domi otaqdan çıxanda, Kiko yenә atasına yaxın-
laşdı.
218 – Sәn hirslәnirsәn? – o soruşdu.
Ata gülmәyә çalışdı, ancaq “qur-qura” bәnzәr bir
şey alındı, sanki boğazını qarqara elәyirdi. Bununla belә,
әl-qolunu oynadıb, burun qapaqlarını şişirdib kefinin әla
olduğunu göstәrmәyә çalışırdı.
– Hirslәnirәm? – o, sualı tәkrarladı. – Nә üçün? An-
caq mәni o kәdәrlәndirir ki… – sözünün arxasını gәtir-
mәdi. – Sәnin neçә yaşın var, Kiko?
Kiko adsız vә çeçәlә barmağını qatlayıb, üç barma-
ğını açıq saxladı.
– Üç, – o, cavab verdi. – Ancaq tezliklә dörd yaşım
olacaq.
Onun üz-gözü gülürdü.
– Bәs ad günümdә mәnә tank alacaqsan? – o soruşdu.
– Əlbәttә, mütlәq, ancaq indi dediklәrimә qulaq as,
Kiko. Hamısını başa düşmәsәn dә, bu, çox vacibdi.
Deyәk ki, sәn vicdanlı adamsan, ancaq birdәn kimsә
sәnin vicdanlı olduğuna şübhә elәmәyә başlayanda,
ğı öyrәnmәlisәn. Elә adamlar var, özlәrini lәyaqәt mücәs-
sәmәsi sayırlar vә onların düşüncә tәrzinә uyğun
olmayanlar guya onların müqәddәs prinsiplәrinә qәsd
elәyirlәr. Başqalarının fikri tәsadüfi vә dәyişkәndi; onla-
rın fikri isә toxunulmaz vә daimidi. Əgәr sәn onların dü-
şüncә tәrzini qәbul elәyirsәnsә, şәxsiyyәt olursan, qәbul
etmirsәnsә, әhәmiyyәtsiz bir adam olursan, başa düşür-
sәn?
Ana qәhvәdәn qurtum-qurtum içir, hәr qurtumda
da hülqumu tәrpәnirdi. O, fincanı jurnal stoluna qoydu.
Gözlәri parıldayırdı. Ütü otağından Xuanın iniltisi vә
avtomatının “ta-ta-ta” sәsi eşidildi. Ana ayağıyla zәngi
basdı vә bir neçә saniyә sonra Domi içәri girdi. Ana siqa-
ret yandıra-yandıra dedi:
– Xuana deyin ki, qışqırmasın, yoxsa qızı oyadar.
Domi otaqdan çıxanda, Kiko yenә atasına yaxın-
laşdı.
218 – Sәn hirslәnirsәn? – o soruşdu.
Ata gülmәyә çalışdı, ancaq “qur-qura” bәnzәr bir
şey alındı, sanki boğazını qarqara elәyirdi. Bununla belә,
әl-qolunu oynadıb, burun qapaqlarını şişirdib kefinin әla
olduğunu göstәrmәyә çalışırdı.
– Hirslәnirәm? – o, sualı tәkrarladı. – Nә üçün? An-
caq mәni o kәdәrlәndirir ki… – sözünün arxasını gәtir-
mәdi. – Sәnin neçә yaşın var, Kiko?
Kiko adsız vә çeçәlә barmağını qatlayıb, üç barma-
ğını açıq saxladı.
– Üç, – o, cavab verdi. – Ancaq tezliklә dörd yaşım
olacaq.
Onun üz-gözü gülürdü.
– Bәs ad günümdә mәnә tank alacaqsan? – o soruşdu.
– Əlbәttә, mütlәq, ancaq indi dediklәrimә qulaq as,
Kiko. Hamısını başa düşmәsәn dә, bu, çox vacibdi.
Deyәk ki, sәn vicdanlı adamsan, ancaq birdәn kimsә
sәnin vicdanlı olduğuna şübhә elәmәyә başlayanda,
