Page 216 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

– Çox, – Ata Anaya baxa-baxa dedi. – Bәlkә, sәn belә
düşünürsәn?

– Ola bilsin, – Ana dedi.
Kiko da gülüb, Xuana baxa-baxa “ola bilsin” dedi
vә sonra bir dә “ola bilsin” deyib, yenә güldü, ancaq Ata-
nın onun başının üstündәn atdığı boşqab artıq qapıya
tәrәf uçurdu vә döşәmәyә düşüb çilik-çilik oldu. Atanın
gur sәsi bu şaqqıltıya qarışdı:
– Lәnәt şeytana, gәl indi bu arvadla danış da! – o,
bağırdı.
– Sәnin atanın nazı ilә oynamayıb, vaxtında ağzını
yumsaydıq, belә şeylәr dә heç vaxt olmazdı.

Günortadan 3 saat keçmiş

Ana Atanın qarşısındakı kresloda oturdu. Onları,

216 üstünә “Pari-matç”ın nömrәlәri vә qalın şüşәsindә qış
mәnzәrәsinin donub-qaldığı yaşıl külqabı qoyulmuş jur-

nal stolu ayırırdı. Vitora boşqab qırıqlarını xәkәndaza

yığırdı vә süpürgәnin silinmiş döşәmәdә çıxartdığı xı-

şıltıda adamı sakitlәşdirәn nәsә var idi. Merçe, Pablo vә

Markos paltoda, әllәrindә portfel bir-birlәrinin arxasınca

qonaq otağına girdilәr. Onlar әvvәlcә Ananı – “Hәlәlik,

uşaqlar”, – sonra Atanı – “yaxşı yol” – öpdülәr, Pablo isә

otaqdan çıxanda astadan dedi: “Bazar günü gedә-

cәyәm”. Ata ona baxmadan “yaxşı” deyә cavab verdi.

Pablo gedәndәn sonra otağa yenә sükut çökdü. Vitora

artıq çini boşqabın qırıqlarını yığmışdı vә әlindәki gü-

müş sinidә buğlanan iki fincan, gümüş südqabı, dәstәyi

qıvrılan ilan formasında qәndqabı, otağa girdi. “Cәn-

gәllik”, – Kiko sakitcә öz-özünә dedi. O, Vitoranın әyilib

sinini necә jurnal stoluna qoyduğuna baxırdı, sonra

baxışlarını Ataya zillәdi – o, Ananın başı üstündәn fikirli-

fikirli harayasa baxırdı. Vitora Ananın kreslosunun böy-

ründә әllәrini yanına salıb dikәldi.