Page 209 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 209
tdan salınmış şahzadə
yenә özünü әsdirdi, çünki Kiko yeni maneә ilә MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
rastlaşdığından, rәqibin müqavimәtini sındırmaq üçün
cinahlardan hücum elәmәyi qәrara almışdı. Ata, axır ki, 209
şalvarının qabağını düymәlәyib, Kikoya sarı çevrildi:
– Buna baxmaq olmaz, bildin?
Kiko mәyusluq çökmüş mavi gözlәrini qaldırdı.
– Sәnin duduşun yoxdu?
– Bunun uşaqlara dәxli yoxdu, – Ata cavab verdi.
– Bәs anam deyir ki, yoxdu, – Kiko sözündәn dön-
mәdi.
– Nә? Nә mәsәlәdi?
Ana koridorla gәlә-gәlә hamını süfrәyә çağırdı. Ata
sәsini qaldırdı:
– Mәnim duduşum olub-olmadığını uşağa niyә
deyirsәn?
Ana bir anlığa dayanıb dedi:
– Əgәr danmasaydın, belә şey dә olmazdı.
Ata koridorda onun arxasınca gәlә-gәlә donqul-
danırdı:
– Belә şeyi uşağa demәk hardan ağlına gәlib? Belә
cәfәng şey uşağa deyilәrmi?
Onların arxasınca yemәk otağına girәn Kiko
kәnarları göy tikmәli süfrә salınmış stolu gördü,
süfrәnin üstünә isә yeddi boşqab, yeddi stәkan, yeddi
qaşıq, yeddi çәngәl, yeddi bıçaq vә yeddi dilim çörәk
qoyulmuşdu. O, sevincәk әlini әlinә çırpdı:
– Yeddi cırtdanınkı kimi!
– Qaç divanın üstündәn yastığı gәtir, – Ana ona
dedi.
Ata isә oturub, salfeti dizinin üstünә sala-sala hәlә
dә donquldanırdı:
– Vicdanım haqqı, belә şey mәnim ağlıma batmır.
Saçı sol gözünün üstünә düşәn Markos stulu çәk-
mәyib, stolun arxasına yanpörtü keçdi vә vurulmuş tәy-
yarә haqqında nәsә dedi, Xuan “ta-ta-ta” elәyib, soruşdu
ki, tәyyarә atom bombası atmağa hazırlaşırdımı? Pablo
yenә özünü әsdirdi, çünki Kiko yeni maneә ilә MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
rastlaşdığından, rәqibin müqavimәtini sındırmaq üçün
cinahlardan hücum elәmәyi qәrara almışdı. Ata, axır ki, 209
şalvarının qabağını düymәlәyib, Kikoya sarı çevrildi:
– Buna baxmaq olmaz, bildin?
Kiko mәyusluq çökmüş mavi gözlәrini qaldırdı.
– Sәnin duduşun yoxdu?
– Bunun uşaqlara dәxli yoxdu, – Ata cavab verdi.
– Bәs anam deyir ki, yoxdu, – Kiko sözündәn dön-
mәdi.
– Nә? Nә mәsәlәdi?
Ana koridorla gәlә-gәlә hamını süfrәyә çağırdı. Ata
sәsini qaldırdı:
– Mәnim duduşum olub-olmadığını uşağa niyә
deyirsәn?
Ana bir anlığa dayanıb dedi:
– Əgәr danmasaydın, belә şey dә olmazdı.
Ata koridorda onun arxasınca gәlә-gәlә donqul-
danırdı:
– Belә şeyi uşağa demәk hardan ağlına gәlib? Belә
cәfәng şey uşağa deyilәrmi?
Onların arxasınca yemәk otağına girәn Kiko
kәnarları göy tikmәli süfrә salınmış stolu gördü,
süfrәnin üstünә isә yeddi boşqab, yeddi stәkan, yeddi
qaşıq, yeddi çәngәl, yeddi bıçaq vә yeddi dilim çörәk
qoyulmuşdu. O, sevincәk әlini әlinә çırpdı:
– Yeddi cırtdanınkı kimi!
– Qaç divanın üstündәn yastığı gәtir, – Ana ona
dedi.
Ata isә oturub, salfeti dizinin üstünә sala-sala hәlә
dә donquldanırdı:
– Vicdanım haqqı, belә şey mәnim ağlıma batmır.
Saçı sol gözünün üstünә düşәn Markos stulu çәk-
mәyib, stolun arxasına yanpörtü keçdi vә vurulmuş tәy-
yarә haqqında nәsә dedi, Xuan “ta-ta-ta” elәyib, soruşdu
ki, tәyyarә atom bombası atmağa hazırlaşırdımı? Pablo