Page 208 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 208
– Di yaxşı, yaxşı, – Ata yemәk otağına girә-girә
dedi, – sәndә o qәdәr xәbәr var, hamısını birdәn hәzm
elәyә bilmәrәm.
O, kresloya yayxanıb, ayağını ayağının üstünә aşırdı
vә üstdәki ayağını oynatmağa başladı. Göz qapaqları
mavi, dodaqları qırmızı, ağappaq dişlәri parıldayan Ana
içәri girdi; Ata Anaya baxdı, Ana Ataya, sonra Ata dedi:
– Susuzluqdan yanan insan üçün bu evdә bir qur-
tum viski tapılarmı?
Ana barı açıb, bir göz qırpımında hәr şeyi hazırlaya-
raq jurnal stolunun üstündә Atanın qarşısına qoydu. Ata
isә yavaşca dedi:
– Buz da ver, arvad, axıra qәdәr mәrhәmәtli ol.
Saat 14:00
Ata sarı vanna otağına girib, ayağıyla qapını tutdu.
208 Yenicә әlini qabağına atmışdı ki, başını içәri soxmaq
istәyәn Kikonun koridorda әllәşdiyini eşitdi.
– Get burdan! – Ata dedi.
Ancaq uşaq vanna otağına baxmağa çalışırdı vә Ata
ona mane olmaq üçün arxasını ora-bura fırladırdı. Kiko
atasının şalvarından dartıb soruşdu:
– Ata, sәnin duduşun var?
– Ey, әkil burdan! – Ata qışqırdı.
Ancaq Kiko inadla içәri soxulmağa can atırdı vә Ata
uşağın içәri girmәmәsi üçün dalını lap sürәtlә fırladır,
әvvәlcә tәmkinli olan sәsi, indi paraddakı general sәsi
kimi gur-gur guruldayırdı:
– Tez get, nәdi, eşitmirsәn? Rәdd ol!
Öz planının alt-üst olacağını görәn Kiko başını
atasının qıçlarının arasından içәri soxmağa cәhd
elәyәndә, Ata ayaqlarını sıxıb sarsaq vәziyyәtdә donub-
qaldı, sanki “çarlston” oynamağa hazırlaşırdı, ancaq
birdәn fikrini dәyişdi, bir yandan da dayanmadan
qışqırırdı: “Get! Eşitmirsәn?!” O, ayaqlarını aralamadan
dedi, – sәndә o qәdәr xәbәr var, hamısını birdәn hәzm
elәyә bilmәrәm.
O, kresloya yayxanıb, ayağını ayağının üstünә aşırdı
vә üstdәki ayağını oynatmağa başladı. Göz qapaqları
mavi, dodaqları qırmızı, ağappaq dişlәri parıldayan Ana
içәri girdi; Ata Anaya baxdı, Ana Ataya, sonra Ata dedi:
– Susuzluqdan yanan insan üçün bu evdә bir qur-
tum viski tapılarmı?
Ana barı açıb, bir göz qırpımında hәr şeyi hazırlaya-
raq jurnal stolunun üstündә Atanın qarşısına qoydu. Ata
isә yavaşca dedi:
– Buz da ver, arvad, axıra qәdәr mәrhәmәtli ol.
Saat 14:00
Ata sarı vanna otağına girib, ayağıyla qapını tutdu.
208 Yenicә әlini qabağına atmışdı ki, başını içәri soxmaq
istәyәn Kikonun koridorda әllәşdiyini eşitdi.
– Get burdan! – Ata dedi.
Ancaq uşaq vanna otağına baxmağa çalışırdı vә Ata
ona mane olmaq üçün arxasını ora-bura fırladırdı. Kiko
atasının şalvarından dartıb soruşdu:
– Ata, sәnin duduşun var?
– Ey, әkil burdan! – Ata qışqırdı.
Ancaq Kiko inadla içәri soxulmağa can atırdı vә Ata
uşağın içәri girmәmәsi üçün dalını lap sürәtlә fırladır,
әvvәlcә tәmkinli olan sәsi, indi paraddakı general sәsi
kimi gur-gur guruldayırdı:
– Tez get, nәdi, eşitmirsәn? Rәdd ol!
Öz planının alt-üst olacağını görәn Kiko başını
atasının qıçlarının arasından içәri soxmağa cәhd
elәyәndә, Ata ayaqlarını sıxıb sarsaq vәziyyәtdә donub-
qaldı, sanki “çarlston” oynamağa hazırlaşırdı, ancaq
birdәn fikrini dәyişdi, bir yandan da dayanmadan
qışqırırdı: “Get! Eşitmirsәn?!” O, ayaqlarını aralamadan