Page 207 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

tdan salınmış şahzadə

– Bilmirәm! – qışqırdı. MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Di yaxşı, get, Domiyә de.
Kiko qapının ağzında bir neçә saniyә dә dayanıb, 207
Merçe vә Pablonun üçbucaq vә tәnbölәndәn danışdığı
kabinetә tәrәf getdi; kandarda duruxub, onlara mane
olduğunu hiss elәyәrәk bәrkdәn dedi:
– Kris tumanını batırıb.
– Yaxşı, әkil başımızdan, xәbәrçi, – Merçe dedi.
O, geriyә döndü.
– Qapını da ört! – Pablo onun arxasınca qışqırdı.
Kiko barmağının ucunda qalxıb, qapının dәstә-
yindәn tutaraq dartdı. Bu vaxt “Ey, Xalisko, lovğalan-
ma” oxuyan Lola Bertranın sәsini batıran vә get-gedә
artan güclü fit sәsi eşidildi. Kiko donub-qaldı, sonra
bağırdı:
– Qazan!
Mәtbәxә qaçanda Vitoranın dama-dama әskiylә
qazanı odun üstündәn götürdüyünü gördü; qazan
yavaş-yavaş sakitlәşib, daha fit vermәdi. Domi bir tәrәf-
dә Kristinaya tәzә tuman geyindirirdi. İki zәng çalındı:
qısa vә uzun. Vitora dedi:
– Atandı. Get o biri qapını aç. Hәm dә “Günortan
xeyir, ata!” de.
Ancaq Ata ona macal vermәdi, qoltuğunun altından
tutub yuxarı qaldıraraq öpdü:
– Necәsәn, kişi?
Atanın sifәti soyuq idi, saqqalı dalayırdı. Paltosunu
çıxarana qәdәr, Kiko ona xәbәr verdi:
– Kris tumanını batırıb.
Ata özünü elә göstәrdi ki, guya bu xәbәr onu
maraqlandırıb:
– Elә?
– Hә, ancaq mәn bu gün yerimi islatmamışam, heç
bir dәfә dә “piş” elәmәmişәm, Mavrik isә ölüb, onu
zibilliyә tulladılar, şeytanlar onu cәhәnnәmә apardılar,
onların buynuzu varıydı…