Page 202 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

– Öz sәfeh oyunlarınız üçün pәrdәni niyә ört-

müsünüz?

Kiko onun üstünә atıldı:

– Şeytan da, ifritә dә burdadı, Domi. Şeytan

istәyirdi saçımdan tutub mәni cәhәnnәmә aparsın.

Domi boş әliylә pәrdәni çәkdi.

– Boş-boş şeylәrlә zәhlәmi tökmә, – uşağa tәpindi. –

Çox çәrәnlәyirsәn.

Xuan örtülü alt rәfdә oturub, siyirtmәli qapını yana

itәlәdi vә onun fikirli baxışları üst-üstә yığılmış rәng-

bәrәng oyuncaqlara dikildi. Oyuncaqların içindәn әv-

vәlcә әlvan topu çıxarıb, ayağa durmadan bir neçә dәfә

döşәmәyә vurdu, sonra qapağı çatlamış rәng qutusunu

götürüb başqa yerә qoydu. Gözü, divarları uçmuş isteh-

kama sataşdı, Xuan ona baxa-baxa bir an düşünüb, Kiko-

ya sarı döndü.

– Hindular yoxdu, Kiko? – soruşdu.

202 – Yox.
Kiko yavaşca qardaşına yaxınlaşıb, әlvan topa tәpik

vurdu.

– Qol! – qışqırdı.

Xuan ayağa sıçradı.

– Başladıq! Mәn Di Stefanoyam.

Xuan topu gah bu ayağıyla, gah o biri ayağıyla vu-

rurdu vә Kiko boş yerә topu ondan almağa çalışır, lәh-

lәyә-lәhlәyә arxasınca qaçır, ayağı topa hәrdәn zorla

dәyirdi. Onlar oynayanda stullara, üçtәkәrli qırmızı

velosipedә toxunur, qışqırışırdılar. Domi pәncәrәnin

qabağında qızın başını qatırdı: “Bax, maşınlar gedir. Oy,

gör nә çox maşın var!” Krisin isә hәmişә nәm olan kop-

puş dodaqları tәrpәnirdi: “Dә-dә-dә”.

Hirsli sәs onları qәfil yaxaladı vә onlar qapının nә

vaxt taybatay açılacağını gözlәyib, “farağat” vәziyyә-

tindә donub-qaldılar. Bu dәfә Ana qırmızı-yaşıl güllü

xalatda deyildi, ağ-göy zolaqlı yun kofta, boz yubka,

dabansız dәri ev ayaqqabısı geyinmişdi; nazik, uzun