Page 196 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

– Bu, Domidi, Kiko, qapını aç.
Xuan qapıya tәrәf götürüldü. Kiko qışqırdı:
– Mәnә dedilәr aç!
Vitora әlavә elәdi:
– Hәm dә Domiyә “günortan xeyir” de.
Hәr iki uşaq qapının ağzında itәlәşirdilәr vә
nәhayәt, Domi yaxalığı qaldırılmış paltoda kandara ayaq
basanda Kiko onunla salamlaşdı:
– Günortan xeyir, Domi.
Qarı donquldandı:
– Bәs Seve hәlә gәlmәyib?
– Bir xәbәr yoxdu, – Vitora cavab verdi.
– Özlәri üçün tәtil düzәldiblәr, – qarı hirslә donqul-
dandı. – Belә dә hava olar, it itliyi ilә çöldә dayanmaz…
Qarı burnu, sifәti qızarmış halda paltosunu soyun-
du. Kiko onun paltarından çәkib soruşdu:
– İt? Niyә it? İt hanı, Domi?
– Əl çәk mәndәn, – Domi әsәbi halda dedi. – Belә
196 dә uşaq olar! Yanında söz danışmaq olmur.
O, ütü otağına keçdi, paltosunu qırmızı şkafların
birindәn asıb, mәtbәxә qayıtdı. Çiyninin üstündәn baş
barmağıyla otağa açılan qapını göstәrib, Vitoradan so-
ruşdu:
– Bizim eşşәkarısı burdadı?
– Hәlә bir soruşursan da.
Kiko sarışın başını tavana qaldırıb, sonra o tәrәf-bu
tәrәfә döndәrәrәk dәrhal söhbәtә qarışdı:
– Eşşәkarısı hanı, Domi?
– Bir sus da!
Qırmızı-yaşıl güllü xalat mәtbәxә girdi. Domi o saat
yazıqlaşdı, doluxsundu, gözlәrinin kәnarında yaş
gilәlәndi. Ana yumşaldı.
– Nәsә olub, Domi?
Qarı köks ötürdü:
– Nә olasıdı ki, senyora? Hәr şey qaydasındadı.
– Onu apardılar?
– İstәdilәr, ancaq yer olmadı.