Page 193 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 193
tdan salınmış şahzadə
– Böyük nailiyyәtdir! MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Doğrudu, Vito, yerimi islatmamışam?
– Doğrudu, әzizim. 193
Santinesin ona fikir vermәdiyini görüb, Kiko yenә
onun köynәyindәn çәkdi:
– Bәs sәn mәktәbә getmirsәn?
Santines qımışıb, ciddi tәrzdә cavab verdi:
– Yox, cavan oğlan, mәn mәktәbә getmirәm.
– Çünki sәn özünü pis aparırsan?
– Kim, mәn? – Santines әlini sinәsinә döydü. – Mәn
özümü hamıdan yaxşı aparıram.
Vitora qutunu ona uzatdı:
– Götür, tezcә әkil burdan.
Santines istehzayla üz-gözünü әyişdirdi:
– Doğrudan, mәni sevirsәn?
Vitora şüşә qapını hirslә çırpıb, onun arxasınca
qışqırdı:
– Çox lazımıydı, burnufırtıqlı uşaq.
Santines qutunu çiyninә atıb, qızı cinlәndirmәk
üçün qapının o üzündә sol әlini әyәrәk әsdirir, әdәbsiz-
cәsinә gülürdü. Vitora hirslә deyindi:
– Günlәrin bir günü onun başını әzәcәyәm, ya nәsә
bir şey elәyәcәyәm.
O, pilәtәnin altındakı qapını açıb, vedrәni çәkәrәk
içinә kömür tökdü.
– Qızdırıcını yandıracaqsan, Vito? – Kiko soruşdu.
Qızın hәrәkәtlәri әsәbi idi, hirsini zorla boğurdu.
Qırmızı-yaşıl güllü xalat birdәn mәtbәxә girdi.
– Domi hәlә gәlmәyib?
– Özünüz görürsünüz.
– Mәgәr hәlә on iki deyil?
– Çoxdan on iki olub.
Kiko qızdırıcının qazanına yaxınlaşıb, onu açmağa
çalışdı. Ancaq qapaq açılmaq bilmirdi, onda hәr iki әliylә
rәzәdәn tutub, var gücüylә yuxarı dartdı. Qapaq açılıb
– Böyük nailiyyәtdir! MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
– Doğrudu, Vito, yerimi islatmamışam?
– Doğrudu, әzizim. 193
Santinesin ona fikir vermәdiyini görüb, Kiko yenә
onun köynәyindәn çәkdi:
– Bәs sәn mәktәbә getmirsәn?
Santines qımışıb, ciddi tәrzdә cavab verdi:
– Yox, cavan oğlan, mәn mәktәbә getmirәm.
– Çünki sәn özünü pis aparırsan?
– Kim, mәn? – Santines әlini sinәsinә döydü. – Mәn
özümü hamıdan yaxşı aparıram.
Vitora qutunu ona uzatdı:
– Götür, tezcә әkil burdan.
Santines istehzayla üz-gözünü әyişdirdi:
– Doğrudan, mәni sevirsәn?
Vitora şüşә qapını hirslә çırpıb, onun arxasınca
qışqırdı:
– Çox lazımıydı, burnufırtıqlı uşaq.
Santines qutunu çiyninә atıb, qızı cinlәndirmәk
üçün qapının o üzündә sol әlini әyәrәk әsdirir, әdәbsiz-
cәsinә gülürdü. Vitora hirslә deyindi:
– Günlәrin bir günü onun başını әzәcәyәm, ya nәsә
bir şey elәyәcәyәm.
O, pilәtәnin altındakı qapını açıb, vedrәni çәkәrәk
içinә kömür tökdü.
– Qızdırıcını yandıracaqsan, Vito? – Kiko soruşdu.
Qızın hәrәkәtlәri әsәbi idi, hirsini zorla boğurdu.
Qırmızı-yaşıl güllü xalat birdәn mәtbәxә girdi.
– Domi hәlә gәlmәyib?
– Özünüz görürsünüz.
– Mәgәr hәlә on iki deyil?
– Çoxdan on iki olub.
Kiko qızdırıcının qazanına yaxınlaşıb, onu açmağa
çalışdı. Ancaq qapaq açılmaq bilmirdi, onda hәr iki әliylә
rәzәdәn tutub, var gücüylә yuxarı dartdı. Qapaq açılıb