Page 19 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 19
SƏRSƏM
Fikirlәşdim, bәlkә yola gәlәr, ancaq islanmış, yapış- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
qanlı kağız pulu üzümә çırpdı. Özümü birtәhәr saxlayıb
ordan çıxdım. Evә qayıdanda isә Aurita amansızcasına 19
mәni gerçәkliyә qaytardı.
– Hardan gәlirsәn belә? – soruşdu.
– Kontordan, – dedim. – Bizdә nәsә debet kreditlә
düz gәlmir.
– Yalandı! – qışqırdı.
Robinet peyda olandan biz bir-birimizi başa
düşmürdük. Aurita mәnim sәdaqәtimә şübhә elәyirdi.
– Dükandan zәng elәmişdim. Dedilәr, saat yarımdı
çıxmısan.
Mәn qızardım, Davisito, yalanımı tutanda hәmişә
qızarıram.
– Yaxşı, – zorla dillәndim. – Mәn Robineti axtarıram.
– O, yenә peyda olub? – hirslә soruşdu.
– Özümlә heç cür bacarmıram, – paltomu çıxara-
çıxara dedim.
Hәmin an, Davisito, mәn öz arvadımı istәdim, onun
çiyinlәrini, boynunu istәdim, әylәşdiyi kreslonun
qoltuğunda oturub belini qucaqladım vә әlimin altında
bәdәninin boşaldığını hiss elәdim. O, heç nә elәmirdi vә
bu da mәni daha da qızışdırırdı. Gözümün içinә baxdı.
– Söz ver ki, daha Robineti düşünmәyәcәksәn! –
dedi. – Yoxsa özündәn küs.
And içdim, çünki o an quyuya tullanmaq üçün dә
and içәrdim. İndi sәndәn soruşuram, Davisito: sәncә,
belә vәziyyәtdә içdiyin and nәyәsә yarayarmı?
XI
Hәr sәhәr praktikant mәnә yod vurmağa gәlirdi,
çox ağrılı iynәdi; sanki içimi dәlib keçirdi, ona elәcә dә
dedim. Öz iynәsi kimi balaca, nazik, hәmişә dә qaş-
qabaqlı praktikant cavab verdi: “Tәrpәnmәyin, yoxsa
oturaq sinirinizә düşәrәm”. Ondan sonra tәrpәnmәdim.
Fikirlәşdim, bәlkә yola gәlәr, ancaq islanmış, yapış- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
qanlı kağız pulu üzümә çırpdı. Özümü birtәhәr saxlayıb
ordan çıxdım. Evә qayıdanda isә Aurita amansızcasına 19
mәni gerçәkliyә qaytardı.
– Hardan gәlirsәn belә? – soruşdu.
– Kontordan, – dedim. – Bizdә nәsә debet kreditlә
düz gәlmir.
– Yalandı! – qışqırdı.
Robinet peyda olandan biz bir-birimizi başa
düşmürdük. Aurita mәnim sәdaqәtimә şübhә elәyirdi.
– Dükandan zәng elәmişdim. Dedilәr, saat yarımdı
çıxmısan.
Mәn qızardım, Davisito, yalanımı tutanda hәmişә
qızarıram.
– Yaxşı, – zorla dillәndim. – Mәn Robineti axtarıram.
– O, yenә peyda olub? – hirslә soruşdu.
– Özümlә heç cür bacarmıram, – paltomu çıxara-
çıxara dedim.
Hәmin an, Davisito, mәn öz arvadımı istәdim, onun
çiyinlәrini, boynunu istәdim, әylәşdiyi kreslonun
qoltuğunda oturub belini qucaqladım vә әlimin altında
bәdәninin boşaldığını hiss elәdim. O, heç nә elәmirdi vә
bu da mәni daha da qızışdırırdı. Gözümün içinә baxdı.
– Söz ver ki, daha Robineti düşünmәyәcәksәn! –
dedi. – Yoxsa özündәn küs.
And içdim, çünki o an quyuya tullanmaq üçün dә
and içәrdim. İndi sәndәn soruşuram, Davisito: sәncә,
belә vәziyyәtdә içdiyin and nәyәsә yarayarmı?
XI
Hәr sәhәr praktikant mәnә yod vurmağa gәlirdi,
çox ağrılı iynәdi; sanki içimi dәlib keçirdi, ona elәcә dә
dedim. Öz iynәsi kimi balaca, nazik, hәmişә dә qaş-
qabaqlı praktikant cavab verdi: “Tәrpәnmәyin, yoxsa
oturaq sinirinizә düşәrәm”. Ondan sonra tәrpәnmәdim.