Page 180 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

Vito balaca koridordan ötüb ütü otağına keçdi,

dama-dama uşaq paltosuyla, şәrflә, qırmızı papaqla

qayıtdı. Bunları tezcә uşağa geyindirdi; hiss olunacaq

qәdәr әyilmiş barmaqlarını görmәk olmurdu.

– Di gedәk.

– Çәkәlәkdә? – uşaq soruşdu.

Vitora zәnbili götürdü.

– Guya çox uzağa gedirik.

Pillәkәnlә düşәndә Kiko pillәlәrә әvvәlcә sol aya-

ğını qoyur, tezcә dә sağ ayağını onun yanına çәkirdi, an-

caq bunu cәld, az qala baxmadan elәyirdi, çalışırdı

tәlәsik aşağı qaçan qızdan geri qalmasın. Dükan onlar-

dan üç bina aralıydı, Vitoranın әlindәn tutub, adsız

barmağını binalara sürtә-sürtә gedirdi. Dükan şokolad,

sabun, torpaqlı kartof qoxuyurdu. Avelino malları alü-

minium çubuqlardan hörülmüş sәbәtә qoyub verirdi.

Kiko ayrı-ayrı yeşiklәrdә әnginar, kök, kartof, kahı, yu-

180 xarıda – şokolad plitkaları, peçenyelәr, konfetlәr, rәng-
bәrәng bağlamalarda makaronlar, lap yuxarıda – qara,

qırmızı, ağ çaxır şüşәlәri, sağda isә – karamel bankaları

yığılmış piştaxtaya göz gәzdirdi. Senyor Avelino piş-

taxtadan zorla görünәn qırmızı papağı sezdi.

– Bu gün çox yatmısan, Kiko?

– Aha, – uşaq cavab verdi.

Senyora Deliya arxa otaqdan çıxanda onu gördü:

– Necәsәn, balaca? Xeyli yatmısan.

Ancaq Kiko daha heç nә eşitmirdi. Çömbәlib

alıcıların ayaqları arasından keçәrәk, “Koka-kola”,

“Pepsi-kola”, “Kas” suyu etiketlәrinin hәvәsiylә piştax-

taların, karamel bankalarının altına girir, onları düy-

mәni, diş pastasının tübikini qoyduğu şalvar cibindә

gizlәdirdi. Vitora senyor Avelinodan soruşdu:

– Bәs bizim Santines hanı?

Senyor Avelino gözucu mavi korpuslu saatına baxdı:

– İndi gәlәr, çoxdan gedib.

Vitora birdәn hirslәndi: