Page 176 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 176
Vitora onu ağ stula oturdub, ağ vannanın üstündәki
kranı açdı; paltaryuyan maşın yaxınlıqda dırıldayırdı;
vanna dolana qәdәr, uşaq qırmızı-yaşıl güllәri olan xala-
tın böyür-başında fırlandığını hiss elәyә-elәyә tübikin
qırmızı qapağını açıb-bağlayırdı vә birdәn xalat lap ya-
nında dayandı; nәmli dodaqlar onun yanağından bәrk-
bәrk öpdü vә Ananın sәsi eşidildi:
– Əlindәki nәdi? Bu nә murdar şeydi?
Kiko cәld başını qaldırdı:
– Bu, murdar deyil, yük maşınıdı.
Vitora onu yuxarı qaldırdı, Ana isә kikonun
tumanını әynindәn çıxartdı; ayağı suya dәyәndә, uşaq
barmaqlarını yığdı.
– Yandırır? – Vitora soruşdu.
– Hә, Vito, yandırır, – uşaq dedi.
Vito dirsәyi ilә soyuq kranı açdı, bir neçә saniyә
sonra Kikonu vannaya qoydu; uşaq öz şeyinә baxıb
176 güldü.
– Duduşa bax.
– Ora toxunma, eşitdin?
– Müqәddәs duduş, – diş pastasının tübikini hәlә
dә sol әlindә tutaraq dedi.
– O, nә sarsaqlayır? – Ana soruşdu.
Kiko “buu-u, bu-u-u-u” elәyә-elәyә tübiki suyun
üstündә gәzdirirdi, sonra dedi:
– Bu, paroxoddu.
Vitora Anaya cavab verdi:
– Mәn hardan bilim? Tutuquşu kimi eyni şeyi tәk-
rarlayır.
– Yәqin, onu kimsә öyrәdir, – Ana Kikonun pijama-
sını paltar maşınına atıb narazı halda dedi.
Vitora pörtdü:
– Mәnim nәyimә lazım… Mәncә, duadan ağlında
qalıb. “Müqәddәs ruh, müqәddәs ruh” deyildiyini eşi-
dir, öz bildiyi kimi dә tәkrar elәyir, onun üçün hamısı
bir şeydi.
kranı açdı; paltaryuyan maşın yaxınlıqda dırıldayırdı;
vanna dolana qәdәr, uşaq qırmızı-yaşıl güllәri olan xala-
tın böyür-başında fırlandığını hiss elәyә-elәyә tübikin
qırmızı qapağını açıb-bağlayırdı vә birdәn xalat lap ya-
nında dayandı; nәmli dodaqlar onun yanağından bәrk-
bәrk öpdü vә Ananın sәsi eşidildi:
– Əlindәki nәdi? Bu nә murdar şeydi?
Kiko cәld başını qaldırdı:
– Bu, murdar deyil, yük maşınıdı.
Vitora onu yuxarı qaldırdı, Ana isә kikonun
tumanını әynindәn çıxartdı; ayağı suya dәyәndә, uşaq
barmaqlarını yığdı.
– Yandırır? – Vitora soruşdu.
– Hә, Vito, yandırır, – uşaq dedi.
Vito dirsәyi ilә soyuq kranı açdı, bir neçә saniyә
sonra Kikonu vannaya qoydu; uşaq öz şeyinә baxıb
176 güldü.
– Duduşa bax.
– Ora toxunma, eşitdin?
– Müqәddәs duduş, – diş pastasının tübikini hәlә
dә sol әlindә tutaraq dedi.
– O, nә sarsaqlayır? – Ana soruşdu.
Kiko “buu-u, bu-u-u-u” elәyә-elәyә tübiki suyun
üstündә gәzdirirdi, sonra dedi:
– Bu, paroxoddu.
Vitora Anaya cavab verdi:
– Mәn hardan bilim? Tutuquşu kimi eyni şeyi tәk-
rarlayır.
– Yәqin, onu kimsә öyrәdir, – Ana Kikonun pijama-
sını paltar maşınına atıb narazı halda dedi.
Vitora pörtdü:
– Mәnim nәyimә lazım… Mәncә, duadan ağlında
qalıb. “Müqәddәs ruh, müqәddәs ruh” deyildiyini eşi-
dir, öz bildiyi kimi dә tәkrar elәyir, onun üçün hamısı
bir şeydi.