Page 118 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 118
dan qurtulardıq. Belәdә isә әhәmiyyәt verilmәyәn adam
oluruq, bu da bizi partlayışla nәticәlәnә bilәn gәrginlik
vәziyyәtinә çatdırır. Utancaq adamın sәbәbsiz, boş yerә
qәzәbi zәrb-mәsәlә çevrilib. İlahi, bizi utancağın qәzә-
bindәn qoru!
Mәnә etibar etdiyinin yeni sübutuna görә minnәt-
darlıq elәmәkdәnsә, dostum, deyәsәn, filosofluğa baş
vurdum. Mәktubunu oxuyandan sonra sәni daha çox
özümünkü bilirәm, bir az da dәqiq desәm, ilk dәfә sәnә
haqqım çatdığını hiss elәyirәm. Şübhә yoxdu ki, “sәn”
müraciәti bizi yaxınlaşdırır vә indi bu mәktubu yaza-
yaza xoş duyğular keçirirәm, sanki Sevilyanın Mariya
Luisa parkında ordan-burdan söhbәt elәyә-elәyә gәzişi-
rik. Bu dediyim, görәn, nә vaxt hәyata keçәcәk?
Burda işlәr qaydasında gedir. Gündüzlәr hava isti
olur, ancaq gün batandan sonra adamı jilet geyinmәyә
mәcbur elәyәn sәrt şimal külәyi әsir. Dünәn axşam şar
oynanan meydançada Anxel Damian, Aspias vә Protto
118 Andretti ilә görüşdüm. Yeri gәlmişkәn, restoran haqq-
hesablarımızla, bahalanmış benzinlә bir yığın pul elәyәn
sәfәr xәrclәrimizi bağlamaq vaxtı çatanda, Protto, hәmi-
şәki kimi, yenә aradan çıxdı. Əzizim, razılaş ki, qiymәt-
lәr lap biabırçıdı, o yerә çatıb ki, evdәn bir yana çıxmaq
olmur. Yolüstü kiçik restoranda desertsiz, çәllәk çaxı-
rıyla yemәk beş yüz pesetә başa gәlir. Necәdi? Sәhәri
saymasaq, gündә beş dәfә yeyirdik, özün hesablaya bi-
lәrsәn. Vur-tut ikicә günlük sәfәrin xәrcidi. Doğrudu,
Protto üçün fәrqi yoxdu, ikigünlük olsun, ya ongünlük,
onsuz da hәmişә müftәyeyәndi. Bununla belә, maraq-
lıdı, bu adam puldan başqa heç nәdәn danışmır, ancaq
mәrc gәlәndә dә pul kisәsini çıxarmır. Puldan danışmaq
mәni üzür, xәrclәyib, sonra boşboğazlıq elәmәyin – haq-
qını ödәyәndә vә xatırlayanda – ikiqat üzücü oldu-
ğundan heç danışmağa dәymәz. Bir yana baxanda, pul
mәgәr xәrclәmәk üçün deyil, bәs nә üçündü?
Yәqin, öz-özünә deyirsәn, bu adda adam hardan
peyda olub. Sәnә izah elәyim. Prottonun babası bizim
oluruq, bu da bizi partlayışla nәticәlәnә bilәn gәrginlik
vәziyyәtinә çatdırır. Utancaq adamın sәbәbsiz, boş yerә
qәzәbi zәrb-mәsәlә çevrilib. İlahi, bizi utancağın qәzә-
bindәn qoru!
Mәnә etibar etdiyinin yeni sübutuna görә minnәt-
darlıq elәmәkdәnsә, dostum, deyәsәn, filosofluğa baş
vurdum. Mәktubunu oxuyandan sonra sәni daha çox
özümünkü bilirәm, bir az da dәqiq desәm, ilk dәfә sәnә
haqqım çatdığını hiss elәyirәm. Şübhә yoxdu ki, “sәn”
müraciәti bizi yaxınlaşdırır vә indi bu mәktubu yaza-
yaza xoş duyğular keçirirәm, sanki Sevilyanın Mariya
Luisa parkında ordan-burdan söhbәt elәyә-elәyә gәzişi-
rik. Bu dediyim, görәn, nә vaxt hәyata keçәcәk?
Burda işlәr qaydasında gedir. Gündüzlәr hava isti
olur, ancaq gün batandan sonra adamı jilet geyinmәyә
mәcbur elәyәn sәrt şimal külәyi әsir. Dünәn axşam şar
oynanan meydançada Anxel Damian, Aspias vә Protto
118 Andretti ilә görüşdüm. Yeri gәlmişkәn, restoran haqq-
hesablarımızla, bahalanmış benzinlә bir yığın pul elәyәn
sәfәr xәrclәrimizi bağlamaq vaxtı çatanda, Protto, hәmi-
şәki kimi, yenә aradan çıxdı. Əzizim, razılaş ki, qiymәt-
lәr lap biabırçıdı, o yerә çatıb ki, evdәn bir yana çıxmaq
olmur. Yolüstü kiçik restoranda desertsiz, çәllәk çaxı-
rıyla yemәk beş yüz pesetә başa gәlir. Necәdi? Sәhәri
saymasaq, gündә beş dәfә yeyirdik, özün hesablaya bi-
lәrsәn. Vur-tut ikicә günlük sәfәrin xәrcidi. Doğrudu,
Protto üçün fәrqi yoxdu, ikigünlük olsun, ya ongünlük,
onsuz da hәmişә müftәyeyәndi. Bununla belә, maraq-
lıdı, bu adam puldan başqa heç nәdәn danışmır, ancaq
mәrc gәlәndә dә pul kisәsini çıxarmır. Puldan danışmaq
mәni üzür, xәrclәyib, sonra boşboğazlıq elәmәyin – haq-
qını ödәyәndә vә xatırlayanda – ikiqat üzücü oldu-
ğundan heç danışmağa dәymәz. Bir yana baxanda, pul
mәgәr xәrclәmәk üçün deyil, bәs nә üçündü?
Yәqin, öz-özünә deyirsәn, bu adda adam hardan
peyda olub. Sәnә izah elәyim. Prottonun babası bizim