Page 217 - heynrix
P. 217
İ ROMAN
gedib bir də ayıldı. Telefon zəngi qulaqlarını deşdikcə necə BİR TƏLXƏYİN DÜŞÜNCƏLƏRİ
əsəbiləşdiyini duydum. Əvvəlcə dəstəyi yerinə qoymaq
istədim, ancaq fikirləşdim ki, vəziyyətim çox ağırdır, ona görə 217
qoymadım. Fredeboylun özünü şirin yuxudan eləsəm, zərrə
qədər də narahat olmazdım. Eləsi şirin yuxu yatmağa layiq
deyil. Xudbinlik mərəzinə tutulub. Çox güman ki, yatanda da
əli telefonun dəstəyində olur. Ya özü zəng eləyir, ya da nazir‐
liyin, redaksiyaların, Mərkəzi Komitənin, Katolik İttifaqının,
partiya təşkilatının zənglərinə cavab verir. Ancaq arvadından
xoşum gəlir. Fredeboyl gələcək arvadını özü ilə dərnəyə
gətirəndə qız hələ məktəbli idi və onun qəşəng gözlərini
qırpmadan dini‐ictimai mövzuda gedən mübahisələri necə
izlədiyini görəndə ürəyim ağrıdı. Hiss etdim ki, rəqsə, ya ki‐
noya getmək ona daha maraqlı olardı. Bu yığıncaq Zom‐
mervildin evində keçirilirdi, o da tez‐tez məndən soruşurdu:
“Sizə çox istidir, Şnir?” Tər məni bassa da, deyirdim: “Xeyr,
cənab prelat”. Axırda eyvana çıxdım, çünki onların çərən‐
çiliyinə dözə bilmədim. Əslində, bu çərənçiliyi qız özü yaratdı.
Söhbət əyalətçiliyin ölçü və sərhədlərindən gedərkən
məsələyə dəxli olmayan bir fikir söylədi. Dedi ki, Bennin
yazdıqlarının bəziləri çox xoşuna gəlir. Nişanlısı hesab olunan
Fredeboyl pul kimi qızardı, çünki Kinkelin o “məşhur” baxışının
mənasını başa düşdü: “Bu nədir, onu hələ tərbiyələn‐
dirməmisən?!” Beləliklə də, Kinkelin özü qıza “tərbiyə
verməyə” başladı. Yazığı “Avropa qanunları” ilə elə “rən‐
dələdi” ki, “yonqarı” ətrafa səpələndi, mənim də ağciyər Fre‐
deboyla acığım tutdu. Kinkellə bir ideoloji cəbhəyə qulluq
edəcəyinə “and içdiyi üçün” qıza qahmar çıxmadı. Heç indi də
bilmirəm ki, o, hansı cəbhədir: sol və ya sağ. Hər halda,
özlərinin cəbhəsi vardı, Kinkel də Fredeboylun nişanlısını
“tərbiyələndirməyi” özünün mənəvi borcu hesab elədi. Kinkel
və Fredeboylla əks “cəbhədə” duran Zommervild də haldan
getmədi. Onun da hansı cəbhədə olduğunu bilmirəm: əgər
Kinkellə Fredeboyl “solçu” idisə, deməli, Zommervild “sağ
cəbhə”nin nümayəndəsi idi və ya əksinə. Mariyanın da rəngi
gedib bir də ayıldı. Telefon zəngi qulaqlarını deşdikcə necə BİR TƏLXƏYİN DÜŞÜNCƏLƏRİ
əsəbiləşdiyini duydum. Əvvəlcə dəstəyi yerinə qoymaq
istədim, ancaq fikirləşdim ki, vəziyyətim çox ağırdır, ona görə 217
qoymadım. Fredeboylun özünü şirin yuxudan eləsəm, zərrə
qədər də narahat olmazdım. Eləsi şirin yuxu yatmağa layiq
deyil. Xudbinlik mərəzinə tutulub. Çox güman ki, yatanda da
əli telefonun dəstəyində olur. Ya özü zəng eləyir, ya da nazir‐
liyin, redaksiyaların, Mərkəzi Komitənin, Katolik İttifaqının,
partiya təşkilatının zənglərinə cavab verir. Ancaq arvadından
xoşum gəlir. Fredeboyl gələcək arvadını özü ilə dərnəyə
gətirəndə qız hələ məktəbli idi və onun qəşəng gözlərini
qırpmadan dini‐ictimai mövzuda gedən mübahisələri necə
izlədiyini görəndə ürəyim ağrıdı. Hiss etdim ki, rəqsə, ya ki‐
noya getmək ona daha maraqlı olardı. Bu yığıncaq Zom‐
mervildin evində keçirilirdi, o da tez‐tez məndən soruşurdu:
“Sizə çox istidir, Şnir?” Tər məni bassa da, deyirdim: “Xeyr,
cənab prelat”. Axırda eyvana çıxdım, çünki onların çərən‐
çiliyinə dözə bilmədim. Əslində, bu çərənçiliyi qız özü yaratdı.
Söhbət əyalətçiliyin ölçü və sərhədlərindən gedərkən
məsələyə dəxli olmayan bir fikir söylədi. Dedi ki, Bennin
yazdıqlarının bəziləri çox xoşuna gəlir. Nişanlısı hesab olunan
Fredeboyl pul kimi qızardı, çünki Kinkelin o “məşhur” baxışının
mənasını başa düşdü: “Bu nədir, onu hələ tərbiyələn‐
dirməmisən?!” Beləliklə də, Kinkelin özü qıza “tərbiyə
verməyə” başladı. Yazığı “Avropa qanunları” ilə elə “rən‐
dələdi” ki, “yonqarı” ətrafa səpələndi, mənim də ağciyər Fre‐
deboyla acığım tutdu. Kinkellə bir ideoloji cəbhəyə qulluq
edəcəyinə “and içdiyi üçün” qıza qahmar çıxmadı. Heç indi də
bilmirəm ki, o, hansı cəbhədir: sol və ya sağ. Hər halda,
özlərinin cəbhəsi vardı, Kinkel də Fredeboylun nişanlısını
“tərbiyələndirməyi” özünün mənəvi borcu hesab elədi. Kinkel
və Fredeboylla əks “cəbhədə” duran Zommervild də haldan
getmədi. Onun da hansı cəbhədə olduğunu bilmirəm: əgər
Kinkellə Fredeboyl “solçu” idisə, deməli, Zommervild “sağ
cəbhə”nin nümayəndəsi idi və ya əksinə. Mariyanın da rəngi
