Page 116 - heynrix
P. 116
HAYNRİX BÖLL
Onu qucaqlamaq, çiyinlərindən tutub üzünü özüm tərəfə
çevirmək istədim, ancaq qəflətən başa düşdüm ki, bunu elə‐
mək olmaz.
– İndiki kimi nəsə olsa, tək qala bilməzsən, – dedim.
– Bilirsən, evdə hamilə olduğumdan xəbər tutan kimi
mənə nə qədər lənət oxuyacaqlar?! Bilirsən, hamilə olmaq
necə dəhşətlidir?! Balacaya hamilə olanda özün görürdün,
Fred...
– Hə, görürdüm, – dedim. – Dəhşətli idi. Yay vaxtı... Ci‐
bimdə, heç olmasa, sənə su almağa bircə qəpik də pulum
yox....
– Onda yaman laqeyd idim, – dedi, – pintilikdən ləzzət
alırdım. Az qalırdı, adamların gözünün qabağındaca yerə tü‐
pürüm...
– Bir dəfə tüpürdün də...
– Elədir, Frau Franke uşağın neçə aylıq olduğunu soru‐
şanda tüpürdüm. Düz ayağının ucuna düşdü. Kimsə uşağın
116 neçə aylıq olduğunu soruşanda, bilirsən, adam necə əsəbi‐
ləşir?!
– Elə ona görə mənzil ala bilmədik.
– Yox, ona görə mənzil ala bilmədik ki, sən sərxoşluq
edirsən.
– Doğrudan, elə fikirləşirsən?
– Elədir ki var, Fred! Hamilə qadına çox şeyi keçirlər. Ah,
onda mən pinti idim, hirsli idim, özüm də belə pinti və hirsli
olmağımdan ləzzət alırdım.
– Yaxşı olar ki, üzünü mənə tərəf çevirəsən, onsuz da,
səni gec‐gec görürəm.
– Mənlə işin olmasın. Belə uzanmaq yaxşıdır. Hələ də
sənə nə cavab verəcəyimi düşünürəm.
– Onda tələsmə, – dedim, – gedim yeməyə nəsə gətirim,
həm də zəng eləyim. Nəsə içmək istəyirsən?
– Hə, pivə də gətir, Fred. Mənə bir siqaret də ver.
Əlini çiyni üzərindən mənə uzatdı, qutunu çıxarıb ona
verdim, ayağa durdum. Mən çıxanda hələ də üzü divara uzanıb
siqaret çəkirdi.
Onu qucaqlamaq, çiyinlərindən tutub üzünü özüm tərəfə
çevirmək istədim, ancaq qəflətən başa düşdüm ki, bunu elə‐
mək olmaz.
– İndiki kimi nəsə olsa, tək qala bilməzsən, – dedim.
– Bilirsən, evdə hamilə olduğumdan xəbər tutan kimi
mənə nə qədər lənət oxuyacaqlar?! Bilirsən, hamilə olmaq
necə dəhşətlidir?! Balacaya hamilə olanda özün görürdün,
Fred...
– Hə, görürdüm, – dedim. – Dəhşətli idi. Yay vaxtı... Ci‐
bimdə, heç olmasa, sənə su almağa bircə qəpik də pulum
yox....
– Onda yaman laqeyd idim, – dedi, – pintilikdən ləzzət
alırdım. Az qalırdı, adamların gözünün qabağındaca yerə tü‐
pürüm...
– Bir dəfə tüpürdün də...
– Elədir, Frau Franke uşağın neçə aylıq olduğunu soru‐
şanda tüpürdüm. Düz ayağının ucuna düşdü. Kimsə uşağın
116 neçə aylıq olduğunu soruşanda, bilirsən, adam necə əsəbi‐
ləşir?!
– Elə ona görə mənzil ala bilmədik.
– Yox, ona görə mənzil ala bilmədik ki, sən sərxoşluq
edirsən.
– Doğrudan, elə fikirləşirsən?
– Elədir ki var, Fred! Hamilə qadına çox şeyi keçirlər. Ah,
onda mən pinti idim, hirsli idim, özüm də belə pinti və hirsli
olmağımdan ləzzət alırdım.
– Yaxşı olar ki, üzünü mənə tərəf çevirəsən, onsuz da,
səni gec‐gec görürəm.
– Mənlə işin olmasın. Belə uzanmaq yaxşıdır. Hələ də
sənə nə cavab verəcəyimi düşünürəm.
– Onda tələsmə, – dedim, – gedim yeməyə nəsə gətirim,
həm də zəng eləyim. Nəsə içmək istəyirsən?
– Hə, pivə də gətir, Fred. Mənə bir siqaret də ver.
Əlini çiyni üzərindən mənə uzatdı, qutunu çıxarıb ona
verdim, ayağa durdum. Mən çıxanda hələ də üzü divara uzanıb
siqaret çəkirdi.
