Page 93 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Atam sizi şam yemәyinә çağırır.
Filipponun qonaqlığında o qәdәr yeyib-içmişdik ki, axşam
olsa da, aclıq hiss etmirdik. Ancaq Paridenin dәvәtini can-
başla qәbul elәdim, çünki qarayaxa fikirlәrin әlindә girinc
qalmışdım, Rozettayla birlikdә bütün axşamı bu hisli otaqda
keçirmәk istәmirdim.
İrәlidә yüyürәn Donatonun arxasınca düşdük, qaranlıqda
pişik kimi ehtiyatla yeriyirdik. Tezliklә başqa maçeranın
üzәrindәki daxmaya gәlib çatdıq. Burada Paridedәn savayı,
dörd qadın da vardı: anası, arvadı, bacısı vә gәlini. Bacısıyla
gәlininin hәrәsinin üç uşağı vardı, әrlәri isә Rusiya cәbhәsindә
vuruşurdular. Paridenin bacısı Caçinta qardaşı kimi qarabuğdayı
idi, irisifәtliydi, alışıb-yanan gözlәrindәn dәliyә oxşayırdı. O,
doğrudan da, normal adam tәsiri bağışlamırdı, elә hey çığırıb-
bağırır, әtәyindәn yapışıb ağlayan uşaqlara qarğış tökür, hirslә
onları qapazlayırdı. Paridenin gәlini, daha doğrusu, qardaşı
arvadı Anita müharibәdәn әvvәl Çistern yaxınlığında yaşayırmış.
Anita arıq-quru, solğunbәnizli, sivriburun idi, aydın-duru
gözlәri vardı, hәmişә fikirli gәzib-dolaşırdı. Heybәtli Caçintayla
müqayisәdә sakit, fağır adam tәsiri bağışlayırdı. Onun uşaqları
da buradaydı, ancaq onlar analarının әtәyindәn yapışıb
ağlaşmırdılar, skamyalarda kirimişcә oturub, şam yemәyinin
vaxtını gözlәyirdilәr. Biz içәri girәn kimi Paride bic-bic
gülümsәyib dedi:
– Fikirlәşdik ki, tәksiniz, darıxırsınız, sizi dә dәvәt etdik. –
Sonra bir qәdәr susub, әlavә etdi: – Hәlә ki, әrzaq almamısınız,
bizimlә yemәk yeyә bilәrsiniz; borcunuzu sonra hesablayarıq.
Demәk istәyirdi ki, yemәyi müftә vermir, pulunu ödәmәli
olacağam, ancaq yenә dә ona minnәtdar idim, bilirdim ki,
kasıb adamdır, indiki aclıq zamanında isә varlılar belә әrzaq
tapmaqda çәtinlik çәkirdi. Әrzağı olanlar isә onu gizlәdir, heç
kәslә bölüşmür, satmaq da istәmirdilәr.

93