Page 86 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

döşәmәdә oturub, kart oynayırdı, onun toxluqdan vә istidәn
pörtmüş arvadıyla qızı isә döşәklәrdәn birinin üstündә
uzanmışdılar. Mәni görüncә Filippo gözünü oyundan çәkmәdәn
dedi:
– Çezira, görürsәn nә yaxşı yaşayırıq! Parideyә de, qoy
otağınızı göstәrsin… Görәcәksәn, Papanın sarayındakı kimi
yaşayacaqsınız.
Heç nә demәdim, boşqabları döşәmәyә qoyub çıxdım,
Parideni tapıb, otaq mәsәlәsini hәll etmәk lazım idi.
Paride komanın yanında odun yarırdı. Ondan xahiş elәdim
ki, qalacağımız otağı bizә göstәrsin. O, dәri altlıqlı corab
geydiyi ayağını kötüyün üstünә qaldırıb, baltanı әlindәn qoy-
madan, gözünә düşәn qara papağın altından mәni süzdü:
– Tommazino demәklә deyil, buranın әsl sahibi mәnәm…
Әvvәl razılaşmışdım, sonra fikrimi dәyişdim: o otağı sәnә
verә bilmәrәm… Ora toxuculuq dәzgahı qoymuşuq, sәhәrdәn-
axşamadәk Luiza orada işlәyir… Luiza dәzgahda işlәyәndә
siz neylәyәcәksiz? Bütün günü çöldә-bayırda gәzişәcәksiz?
Başa düşdüm ki, o, әsl kәndli kimi, mәnә inanmır; onda
cibimdәn beş yüz lirәlik bir әsginas çıxarıb ona uzatdım:
– Qorxursan ki, pulunu vermәyәk? Hәlәlik bu beş yüz
lirәni götür, sonra hesablaşarıq.
Tәәccübdәn söz tapa bilmәyәn Paride pulu sakitcә götürdü.
Bilirsiniz necә götürdü? Bu sәhnәni sizә danışmaq istәyirәm,
çünki dağlarda yaşayan kәndlilәrin tәbiәtini anlamaq üçün
onların pulla necә davrandığını görmәk lazımdır. Paride әsginası
ikiәlli götürüb sinәsinә sıxdı, sonra o üz-bu üzünә çevirәrәk,
onu qәmli, inamsız baxışlarla gözdәn keçirmәyә başladı, elә
bil indiyәcәn görmәdiyi qәribә bir әşyaya baxırdı. Sonralar da
görürdüm ki, Paride hәr dәfә әlindә pul tutanda eyni cür
hәrәkәt elәyir. Onda başa düşdüm ki, bu yerlәrdә kәndlilәr
pul-para üzü görmür – pal-paltar da daxil olmaqla, onlara
lazım olan hәr şeyi özlәri düzәldirlәr. Qışda dağlardan çır-

86