Page 80 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Onun oğlu, deyәsәn, mәni adi, savadsız kәndli zәnn etmişdi – o,
boş-boşuna danışmaq istәmәyib, başqaları ilә birlikdә stol
arxasına oturdu.
Әsl ziyafәt idi! Heç vaxt yadımdan çıxmaz: burada hәr
şey qeyri-adi tәsir bağışlayırdı. Uzun, dar maçeranın üzәrindә
qurulmuş stol da qeyri-adiydi; ayağımızın altında Fondi
vadisinә doğru böyük bir pillәkәn uzanırdı, әtrafımızı dağlar
sarmışdı, mavi sәmada isti sentyabr günәşi parlayırdı. Stolun
üstündә nә desәn vardı: kolbasa, donuz qaxacı, qoyun pendiri,
tәzә çörәk, xiyar turşusu, göyәrti, soyutma yumurta, kәrә yağı,
boşqablarda buğlanan әriştә… Filipponun qızı, arvadı vә anası
yemәklәri yaxınlıqdakı komadan gәtirib, masaya düzürdülәr.
Süfrәdә şәrab, hәtta bir şüşә konyak da vardı. Bütün bunlara
baxanda adamın inanmağı gәlmirdi ki, vadidә әrzaq tapılmır,
yumurtanın biri sәkkiz lirәyәdir, Romada camaat acından ölür.
Filippo әlini-әlinә sürtә-sürtә süfrәnin әtrafında dövrә vurur,
sifәtindәn mәmnunluq yağırdı.
– Yeyin-için… Onsuz da, ingilislәr gәlәndәn sonra hәr şey
bol olacaq, – o, dil-boğaza qoymadan tәkrarlayırdı.
Sözün düzü, bilmirәm bu әminlik onda haradandı – haradan
bilirdi ki, ingilislәr bolluq gәtirәcәk? Bu yerlәrdә hamı bu
barәdә danışırdı. Yәqin, radio verilişlәrini dinlәyib bu qәnaәtә
gәlmişdilәr. Mәnә danışmışdılar ki, tez-tez radioda әsl italyan
kimi danışan bir ingilis çıxış elәyir, hәr gün xәbәr verir ki,
ingilislәr gәlәndәn sonra hamı yağ-bal içindә üzәcәk.
Nә isә, nimçәlәrә yemәk çәkilәndәn sonra süfrәyә әylәşdik.
Neçә adam idik? Filippo öz arvadı, oğlu vә qızıyla; Paride öz
balaca oğlu Donato vә qıvrımsaç, mavigözlü arvadıyla; Tom-
mazino öz qızı vә sifәtdәn ata oxşayan hündürboylu, arıq-
quru arvadıyla. Qızı da anasına çәkmişdi, ancaq anasından
fәrqli olaraq, üzünün ifadәsi daha mülayim idi, mehriban qara
gözlәri vardı. Süfrә arxasında tanımadığım dörd-beş kişi dә
oturmuşdu. Bu üzütüklü, cındırından cin ürkәn kişilәr, yәqin

80