Page 73 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

– Pulun gücünü görürsәn, Rozetta?
– Bizә Madonna kömәk elәdi, ana, – Rozetta cavab verdi, –
әminәm ki, o, hәmişә bizә kömәk elәyәcәk.
Heç nә demәdim, bilirdim ki, Rozetta inanclıdır, hәr gün
sәhәr yuxudan ayılanda vә axşamlar yatmağa hazırlaşanda
dua elәyir. Bunu ona özüm öyrәtmişdim, çünki köhnә adәtimiz
idi. Ancaq mәn Madonnanın bizә kömәk elәdiyinә inanmırdım,
çünki Tommazino sadәcә mәnim pullarıma tamahsılanmışdı,
bu pulları isә mәn müharibә vә aclıq şәraitindә, möhtәkirliklә
qazanmışdım. Bәlkә, Madonna özü istәyir ki, müharibә vә
aclıq olsun? Amma bu, onun nәyinә lazımdır axı? Günahlarımıza
görә bizi cәzalandırmaq istәyir?
Çörәklә kolbasanı yedikdәn sonra Tommazinonun verdiyi
kirli mәlәfәnin üstünә uzandıq. Sәhәr tezdәn oyanmışdıq.
Yuxusuzluqdan key kimi idik, elә bil acqarına çaxır içmişdik – Tom-
mazino qayıdanda hәlә yatırdıq, o, şәn sәslә hay-küy salı, bizi
oyatdı:
– Qalxın, vaxtdır, yola çıxmalıyıq, qalxın.
Tommazinonun üz-gözündәn mәmnunluq yağırdı, yәqin,
bizdәn qazanc götürәcәyinә sevinirdi. Yerimizdәn qalxıb onun
ardınca evdәn çıxdıq. Körpünün yanındakı otluqda balaca,
boz bir Sardiniya eşşәyi gördük. Tommazino bağlamaların
hamısını yazıq eşşәyin belinә yüklәdi, çamadanlarımızı isә
yükün üstünә qoydu. Yola düşdük; Tommazino bir әlinә çubuq
götürmüşdü, o biri әliylә eşşәyin yüyәnini dartırdı. O,
şәhәrlilәrsayağı geyinmişdi – әynindә qara pencәk, zolaqlı
qara şalvar vardı, başına şlyapa qoymuşdu, ancaq qalstuk
taxmamışdı. Geydiyi әsgәr çәkmәlәrindәn çirk yağırdı. Rozettayla
onun arxasınca gedirdik.
Dağın әtәyindәki әyri-üyrü yolla xeyli irәlilәdikdәn sonra
daş-kәsәkli, tozlu, nahamar, kәnarlarında tikanlı kollar sıralanan
cığıra düşdük. Cığırla üzüyuxarı dağa dırmaşmağa başladıq
vә tezliklә kiçik bir vadiyә gәlib çatdıq. Dağların arasında

73