Page 72 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

çox idi, bombardmanlar başlayandan sonra hamısını kirayә
verdilәr. Onsuz da, bu gün qardaşımgilә getmәk istәyirdim,
gәlin mәnimlә gedәk, orada bir şey fikirlәşәrik, ancaq pulunu
qabaqcadan ödәsәn yaxşıdır. Әrzaq almaq üçün mәnә bir hәftә
vaxt lazımdır, o vaxtacan qardaşım vә ya qaçqınlardan kimsә
sәnә borc verәr, ya da yemәyi satın alarsan.
Bunları tәcrübәli adam әdasıyla irad elәyәn Tommazino
cibindәn cırıq-cındır, yağa bulaşmış qeyd kitabçası çıxardı,
vәrәqlәyib bir tәmiz sәhifә tapdı, karandaşın ucunu tüpürcәklәyib,
üzümә zillәndi:
– Belә! Sәnә nә qәdәr un lazımdır?
Siyahı tutduq: filan qәdәr buğda unu, filan qәdәr qarğıdalı
unu, zeytun yağı, paxla, qoyun pendiri, әridilmiş piy, kolbasa,
portağal… Tommazino dediklәrimin hamısını dәftәrçәsinә
yazıb otaqdan çıxdı vә tezliklә qayıdıb gәldi: әlindә çörәk vә
kolbasa tutmuşdu.
– Hәlәlik bunları gәtirdim… Yemәyinizi yeyin, mәni
burada gözlәyin… bir saatdan sonra yola düşәrik… Yeri
gәlmişkәn, bu çörәyin vә kolbasanın pulunu indidәn ver ki,
sonra hesab qarışmasın.
Cibimdәn min lirә çıxarıb, verdim. Әsginası işığa tutub
yoxlayandan sonra pulun qalığını qaytardı. Qaytardığı pullar
o qәdәr çirkli, cırıq-cındır idi ki, tәsvir elәmәyә söz tapmıram.
Belә pulları ancaq kәnd yerlәrindә görmәk olar, mәlum
mәsәlәdir, kәndlilәrin pulu azdır, banklara etibar elәmirlәr
deyә onları hәmişә evdә saxlayırlar, heç vaxt da yenilәri ilә
dәyişdirmirlәr. Xırda pulların bәzilәrini geri qaytardım, Tom-
mazino onları dәyişdirib dedi:
– Kaş mәnim bir araba belә çirkli pulum olaydı…
Birazdan qayıdacağını deyib getdi, bizsә çörәklә kolbasa
yedik vә kirimişcә çarpayıda oturub gözlәmәyә başladıq. Artıq
rahat nәfәs ala bilәrdik, çünki tezliklә hәm qalmağa evimiz,
hәm dә yemәyimiz olacaqdı. Birdәn özümü saxlaya bilmәyib
ucadan dedim:

72