Page 65 - alberto moravia_Макет 1

Çoçara

amma hәr tәrәfi aclıq, sәfalәt bürüyüb, belә vaxtlarda әrzağın
qiymәti yoxdur. Oğullarım nә vaxtacan orada-burada gizlәnәcәk,
qaraçı kimi sәrgәrdan gәzib-dolaşacaqlar? Heç olmasa, indi
rahat nәfәs alarlar. Bu faşistlәri buraya Tanrı özü göndәrdi.
Bir sözlә, o, Rozettanı qurban vermәyә hazır idi. Qәrara
aldım ki, elә gecәykәn bu evi tәrk etmәliyik. Hәmişәki kimi
dördümüz birlikdә şam elәdik: Mәn, Rozetta, Konçetta vә
Vinçenso. Oğulları Fondidәydi. Nәhayәt, samanlıqda Rozettayla
ikimiz qaldım.
– Elә bilmә ki, Konçettanın dediklәri ilә razıyam, yalandan
özümü elә göstәrirdim, bu adamlara bel bağlamaq olmaz. Gәl
çamadanlarımızı hazırlayaq, sәhәr açılmamış çıxıb gedәrik
buradan.
– Hara gedәcәyik, ana? – Rozetta ağlamsınmış sәslә
soruşdu.
– Bu quldurların evindәn gedәcәyik. Özü dә biryolluq.
Başımızı götürәk gedәk.
– Hara?
Çoxdandır ki, bu evdәn qaçmağı düşünürdüm, bunun üçün
plan da qurmuşdum. Qızıma dedim:
– Babangilә gedә bilmәyәcәyik, çünki kәnddәn hamını
çıxarıblar, onların yerini dә bilmirәm. Әvvәlcә Tommazinonun
yanına gedib, onunla mәslәhәtlәşәrik: mәncә, o, vicdanlı
adamdır. Mәnә tez-tez deyirdi ki, qardaşının ailәsi dağlarda
yaşayır, özü dә pis yaşamır. Tommazino bizi dә ora göndәrә
bilәr. Heç nәdәn qorxma, qızım, anan yanındadır, pulumuz da
var, pul isә әn yaxşı dostdur, ona hәmişә arxalanmaq olar.
Әvvәl-axır bir yana çıxacağıq, narahat olma.
Ona belә tәskinlik verirdim. Rozetta Vinçesonun icarәyә
götürdüyü torpağın sahibi, Festanın ögey qardaşı Tommazinonu
tanıyırdı. Tommazino alverçi idi, xırda ticarәtlә mәşğul olurdu.
Pul qazanmaq istәyi o qәdәr güclüydü ki, qorxa-qorxa da olsa,
qohum-әqrәbasının dağlarda daldalanmasına baxmayaraq, özü
burada qalmışdı. Dağәtәyi düzәngahda yerlәşәn kiçik bir evdә

65