Page 62 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

– Konçettanın әmisi uşağıyıq, Vallekorsadan gәlmişik.
Konçetta sözümü havada tutdu:
– Hә, hә, әmim qızlarıdır, qanımız birdir, bizdә qalmağa
gәliblәr, mәlum mәsәlәdir: qan qohumlarıyıq.
Ancaq bu dәlillәr Meymunu qane etmәdi, deyәsәn,
göründüyündәn daha ağıllı idi.
– Vallekorsada qohumlarının olduğunu bilmirdim, bәs
deyirdin Minturnoda doğulmusan. Bu gözәl qızın adı nәdir?
– Adı Rozettadır, – Konçettanın әvәzinә özüm cavab
verdim.
O, çaxır stәkanını başına çәkib yerindәn qalxdı vә bizә
yaxınlaşdı:
– Sәn mәnim xoşuma gәlirsәn, Rozetta. Bizә yemәk
bişirmәyi, sәliqә-sahman yaratmağı bacaran bir xadimә lazımdır.
Bizimlә getmәk istәyirsәn?
Bu sözlәri deyәrkәn әlini uzadıb Rozettanın çәnәsindәn
tutdu. Dәrhal onun әlindәn vurub, ucadan sәslәndim:
– Әlini çәk!
O, tәәccüblә gözlәrini bәrәltdi:
– Nәdir, nә olub?
– Heç nә, әlini qızıma vurma.
O, silahını ayağa çәkib mәnә tuşladı, hәyasızcasına çığır-
bağıra başladı:
– Bilirsәn kiminlә danışırsan? Әllәr yuxarı!
Heç tövrümü pozmadan tüfәngin lülәsini özümdәn
kәnarlaşdırdım, elә bil tüfәng yox, taxta qaşıq idi.
– Qulağının dibini görәrsәn, – nifrәtlә dedim, – әlimi
qaldıran deyilәm. Elә bilirsәn, sәnin tüfәngindәn qorxuram?
Bilirәm, tüfәng nәyinә lazımdır: kәndlilәrdәn çaxır, әncir
qurusu qoparmaq üçün. Kor deyilәm ki, sәnin dilәnçi olduğunu
görmәyәm.
O qәzәblәnib özündәn çıxmaq әvәzinә, birdәn-birә sakitlәşdi
vә gülә-gülә yoldaşına dedi:
– Bәlkә, onu güllәlәyәk, nә deyirsәn?
– Arvad xeylağıdır, baş qoşma, – o biri faşist çiyinlәrini
çәkib mızıldandı.

62