Page 589 - alberto moravia_Макет 1

Romul və Rem

edirdim ki, hәtta qorxuya da düşdüm. Fikirlәşdim ki, onsuz
da, axırı mәhv olmaqdı, yaxşısı budur, qoy mәni hökumәt
nünayәndәsini tәhqir etdiyimә görә hәbs etsinlәr... әn azından,
polisdә bir nimçә şorbanı adama hәmişә tapıb verәrlәr.
Bu vaxt yaxınlıqda balaca bir oğlan kimisә çağırdı:
– Romul!
Bu adı eşidәndә mәn başqa bir Romulu xatırladım – hәrbi
xidmәtdә birgә olduğum oğlanı. O vaxt özüm haqqında ona
ağ yalan söylәmişdim, demişdim, guya kәnddә doğulmuşam,
varlı-hallı bir ailәdәnәm. Әslindә isә, kәnddә yox, Romanın
civarında, Prima Portada dünyaya göz açmışam. Fikirlәşdim
ki, indi bu yalan işimә yaraya bilәr. Romulun haradasa Panteon
rayonunda yemәkxanası olmalıydı. Qәrara gәldim ki, elә
gedim onlarda nahar elәyim, axı acından ölürdüm. İş pula
çatanda da dostluqdan dәm vuraram, birgә xidmәt illәrimizdәn
danışaram, bir sözlә, xatirәlәrә köklәnәrik... belә baxanda, bir
qarın müftә yemәyә görә mәni hәbs etdirmәyәcәkdi ki!
Әvvәlcә mağazanın vitrininә yaxınlaşıb güzgüdә özümә
baxdım. Yaxşı ki, sәhәr ev sahibinin ülgüc vә sabunundan
istifadә edib, üzümü tәrtәmiz qırxmışdım. Özü mәhkәmәdә
qapıçı işlәyir, mәn onun pillәkәninin altındakı zirzәmiyә oxşar
bir yerdә qalıram. Әynimdәki köynәk çox tәmiz olmasa da,
babatdı; onu cәmisi dörd gündü geyinirdim. Xeyixah bir
sinyoranın bağışladığı (sinyoranın әri müharibә vaxtı mәnim
kapitanım olub) boz kostyumum isә lap tәzә kimiydi. O ki
qaldı qalstuka, burada mәsәlә bir az qәlizdir – sürtülmәkdәn
tamam köhnәlib. Hәlә gәl köhnәlmәsin dә – onu azından on
ildi taxırdım. Odur ki, yaxalığı qaldırıb düyünü tәzәlәdim:
indi qalstukun bir ucu çox uzun, o biri ucu xeyli qısaydı. Qısa

589