Page 593 - alberto moravia_Макет 1

Romul və Rem

Romul mәndәn betәr ac idi; mәnsә bunu dәrk etmәkdәn
xoşlanırdım.
Bu arada bütün ailә mәtbәxdә nәsә mәşvәrәt aparırdı.
Arvadına tәlәsik nәsә deyәn Romulun hәyәcanlı sәsini eşidirdim.
Aşkar bilinirdi ki, arvadı nәdәnsә narazıdır. Nәhayәt, pәrdә
qalxdı, uşaqlar qaça-qaça mәtbәxdәn çıxıb bayıra cumdular.
Başa düşdüm ki, Romulun trattoriyasında, deyәsәn, heç çörәk
dә yoxdur. Pәrdә yuxarı qalxanda görmüşdüm ki, Romulun
arvadı pilәtәnin qabağında dayanıb, sönmәkdә olan ocağı
üfürür. Sonra Romul mәtbәxdәn çıxdı, gәlib qarşımda oturdu.
Mәnimlә oturmuşdu ki, vaxtı uzatsın, әrzaq dalınca yolladığı
uşaqlara imkan yaratsın. Bayaqkı insafsızlıqla sözümә davam
elәdim:
– Әla yerin var... Bәs işlәr necә gedir?
Başını aşağı saldı.
– Pis getmir, yaxşıdır... Düzdür, hazırda böhrandır... Hәm
dә bu gün bazar ertәsidir... Adәtәn, bizdә adam әlindәn
tәrpәnmәk olmur...
– Görürәm, pis deyilsәn.
Cavab vermәzdәn qabaq başını qaldırıb üzümә baxdı. Trat-
toriya sahiblәrindә olduğu kimi dolu, girdә sifәti vardı, amma
bu sifәt solğun vә biçarә idi, hәm dә qırxılmamışdı...
– Sәn dә pis deyilsәn...
Mәn saymazyana cavab verdim:
– Hә, şikayәtlәnmәyә әsasım yoxdur... Ayda yüz, yüz әlli
min lirәmi hәmişә qazanıram... Düzdür, işim dә ağırdı...
– Necә olsa, bizimkinә çatmaz.
– Elәdir, sizinki yaxşı işdir. Adamlar nәyә desәn dözәr,
bircә aclıqdan başqa... Bilirәm ki, dar gün üçün dala nәsә
atmısan.

593