Page 595 - alberto moravia_Макет 1

Romul və Rem

dәhşәtli bәdbәxtlik. Amma ac idim vә qız mәnә bir nimçә
spagetti gәtirәndә heç bir vicdan әzabı çәkmәdәn yemәyә
girişdim. Bu azmış kimi, özümdәn betәr bәdbәxtlәrin hesabına
yediyimi düşünәndә sanki iştaham birә-beş artırdı.
Romul mәnim necә yediyimә hәsәdlә baxırdı. Bunu
görmәmәk mümkün deyildi ki, spagetti kimi yemәklәr yazığın
dilinә hәlәm-hәlәm dәymir.
– Dadına baxmaq istәyirsәn? – ona tәklif elәdim:
Başını bulasa da, çәngәli spagetti ilә doldurub ağzına sox-
dum.
– Dadlıdır, söz ola bilmәz, – sanki özüylә danışırmış kimi
mızıldandı.
Spagettidәn sonra qız mәnә yumurtalı bifştekslә salat
gәtirdi. Görünür, işsiz oturub mәnim ağzıma baxmaq Romula
ayıb gәldi, odur ki, durub mәtbәxә keçdi. Tәkbaşına qalıb
yemәyә girişdim. Birazdan hiss etdim ki, yemәkdәn, az qala,
xumarlanmışam. Adam ac olanda yemәk әcәb lәzzәt elәyir!
Ağzıma bir tikә çörәk qoyur, üstündәn bir qurtum çaxır içir,
çörәyi çeynәyib udurdum. Çoxdandı belә lәzzәtlә yediyim
olmamışdı.
Sonra qız meyvә gәtirdi, xahiş elәdim ki, armudla yemәk
üçün mәnә daha bir parça pendir versinlәr. Naharı başa
vurandan sonra stula yayxanıb kürdanla dişimi qurdalamağa
başladım. Bütün ailә mәtbәxdәn çıxıb gәldi, masanın әtrafına
yığışıb gözlәrini üzümә zillәdilәr; sanki mötәbәr bir varlıq
idim. Romulun kefi durulmuşdu – yәqin, içdiyi çaxırın tәsirindәn
idi – vә hәrbi xidmәt dövründәn hansısa sevgi macәralarını
xatırlamağa başlamışdı. Üzü hisә bulaşmış arvadı isә qәmgin
idi, qaşqabağı yer süpürürdü. Uşaqlara baxdım: üzlәri solğun,

595