Page 594 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Bu dәfә dinmәdi, yalnız gülümsündü, amma bu tәbәssüm
o qәdәr çarәsiz idi ki, ona lap yazığım gәldi. Nәhayәt, könlümü
necәsә xoş etmәk xәtrinә dedi:
– Dostum Rem... bәs Qaetada necә yaşadığımız yadındadı?
Bir sözlә, o, xatirәlәrә üstünlük verirdi, çünki yalan
danışmaqdan utanırdı, ya da, ola bilsin, hәyatının әn yaxşı
dövrü әsgәrlik illәri olmuşdu. Yazığın halına acımamaq mümkün
deyildi. Könlünü açmaq istәdim, dedim ki, hamısı yadımdadır.
Elә bil o saat canlandı; hәvәslә danışmağa, dәqiqәbaşı çiynimә
vura-vura deyib-gülmәyә başladı.
Birazdan Romulun oğlu qayıdıb gәldi; uşaq litrlik çaxır
şüşәsindәn ikiәlli yapışmışdı. Barmağının ucunda elә yeriyirdi
ki, elә bil müqәddәs şey gәtirmişdi. Romul bir himә bәnddi,
ağzımı açıb tәklif elәyәn kimi dәrhal mәnә dә, özünә dә çaxır
süzdü. İçәndәn sonra dili lap açıldı – görünür, onun da mәdәsi
mәnimki kimi boş idi. Danışa-danışa, dәrdlәşә-dәrdlәşә içirdik.
Belәcә, iyirmi dәqiqә dә keçdi. Qızın qayıtdığını, az qala,
yuxulu kimi gördüm. Zavallı qız iri paketi arıq әllәri ilә
sinәsinә sıxmışdı. Paketin içindә hәr şeydәn bir az vardı:
balaca sarı paketdә bifşteks, qәzet kağızına bükülmüş yumurta,
başqa bir kağızın arasında yağ vә pendir, kahı, bir dә, deyәsәn,
bir şüşә zeytun yağı. Qız özündәnrazı halda ciddi, işgüzar
görkәmlә birbaşa mәtbәxә yönәldi, yanımızdan keçәndә Romul
stulda qabağa әyilib aramızı kәsdi. Sonra özünә yenә çaxır
süzdü vә yenә xatirәlәr baş alıb getdi. Bu vaxt mәtbәxdә anası
qızı nәyә görәsә danlayırdı, qız isә özünü tәmizә çıxarıb
astadan deyirdi:
– O, bundan az vermәk istәmirdi...
Bir sözlә, az qala, mәnimkindәn dә betәr olan kasıblıq,

594