Page 585 - alberto moravia_Макет 1

Dostluq

mәndә yenidәn ümidlәr canlandı vә bu cavabdan özümü
saxlaya bilmәdim:
– Sәnә deyim ki, bu, doğrudur... Onunçün dünyadakı bü -
tün qadınlar eynidir... Gözәl olsun, ya çirkin, qoca olsun, ya cavan
– Attilioya fәrqi yoxdur... Bәyәm sәn bunu bilmirdin?
Bu vaxt lehimlәmәni artıq qurtarmışdım. Lampanı söndürüb,
hәlә yumşaq olan qurğuşunu әlimdә yumruladım. Sonra qayka
açarıyla borunu sıxıb bәrkitdim.
– Hә, ürәyimә dammışdı, amma dәqiq bilmirdim... İndi
isә, deyәsәn, bilirәm, ağlıma nәsә batır... Yәqin, Emiliyaya
ilişib, mәnimlә camaşırxanada işlәyәn kürәni deyirәm... Hara
getsә, elә o olacaq. Buna nә deyirsәn?
Ayağa qalxdım. Mariya-Roza da durub lobyanı qazançaya
tökdü, paltarından tozu çırpıb, çanağa yaxınlaşdı, sonra da
qazançanı kranın altına qoyub suyu açdı. Mәn arxadan ona
yaxınlaşdım, incә belini qucaqlayıb dedim:
– Hә, doğrudur. Attilio hәr axşam Emiliya ilә görüşür, qızı
camaşırxananın qabağında qarşılayıb, evlәrinәcәn ötürür. İndi
özün artıq hamısını bilirsәn. Yaxşı, bәs nәyi gözlәyirsәn?
O, gülümsәr üzünü azacıq mәnә tәrәf döndәrib dedi:
– Ernesto, sәn axı dedin ki, Attilionun dostusan. Burax
mәni!
Әvәzinә onu tәzәdәn qucaqlamağa çalışdım, amma dönüb
sәrt şәkildә dedi:
– İşini görüb qurtarmısan, yaxşısı budur, çıxıb gedәsәn.
Dilimi dişlәyib belә cavab verdim:
– Düz deyirsәn, amma sәni görәndә başımı itirirәm...
Gәrәk heç vaxt yaddan çıxartmayım ki, mәn Attilionun
dostuyam, sәnsә onun arvadı.

585