Page 583 - alberto moravia_Макет 1

Dostluq

Açarla borunu açanda içindәki rezinin çürüdüyünü gördüm,
lehim lampanı çantadan çıxarıb, ora benzin tökdüm. Bütün bu
işlәri dinmәzcә görürdüm, bu vaxt eşitdim ki, soruşur:
– Siz Attilio ilә, doğrudan, yaxşı dostsunuz?
Dönüb ona baxdım: başını aşağı salıb sakitcә oturmuşdu;
üzündә xәfif tәbәssüm, qabağındakı lobyanı tәmizlәmәklә
mәşğul idi.
– Әlbәttә, – dedim.
– Elәdirsә, onda sәninlә açıq danışacağam. Sәn onu yaxşı
tanıyırsan, yoxlamaq istәyirәm ki, görüm mәnim gümanlarım
doğrudurmu.
Lehim lampasını işә salıb nizamlayandan sonra dedim ki,
buyur, qulağım sәndәdir.
– Bax, mәsәlәn, sәnә elә gәlmirmi ki, onun hazırkı işi çox
da yaxşı iş deyil... Hambal işlәmәk ona yaraşmır...
– Sәn yükdaşıyan demәk istәyirsәn?
– Hamballıq nә peşәdir axı? Ona deyirәm ki, sanitarlığı
öyrәnsin... Öyrәnsә, bacım onu klinikada işә düzәldәrdi...
Bu müddәtdә artıq borunu tәzәlәmişdim. Lehimlәyicini
әlimdә tutub, ilk dәfәydi ki, nә dediyimi düşünmәdәn soruşdum:
– Sәn mәnim dilimdәn hәqiqәti eşitmәk istәyirsәn, yoxsa
tәrif gözlәyirsәn?
– Mәn düzünü bilmәk istәyirәm.
– Onda eşit: düzdür, mәn Attilionun dostuyam, amma bu,
onun nöqsanlarını görmәyimә mane olmur... Dostumun әsas
nöqsanı – tәnbәllikdir.
Lehim üçün bir parça qurğuşun götürdüm, lampanı borunun
üstünә tutub işә başladım. Lehimlәyicinin odu bәrk guruldadı -
ğın dan sәsimi qaldırmalı oldum:

583