Page 580 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

O vaxtsa belә bir baxış, ya jestinә rast gәlәndә fikirlәşirdim:
“Hәr halda, bu, elә-belә deyil... bir dә sınamaq lazımdır!”
Amma birdәn xәbәr tuturam ki, bәs bu yalançı işvәkar
Attilio ilә adaxlanıb, hә-hә, mәnin әn yaxın dostumla! Bu, az
qala, mәni cin atına mindirdi, özü dә bir neçә sәbәbdәn:
әvvәla, o sәbәbdәn ki, mәnә heç nә demәdәn bu qәlәti düz
gözümün qarşısında qarışdırmışdı; ikincisi dә, axı onu Attilio
ilә özüm tanış elәmişdim, necә deyәrlәr, şamı bilmәdәn özüm
tutmuşdum.
Amma mәn yaxşı dostam vә mәnimçün dostluq hәr şeydәn
ucadır. Mariya-Rozanı sevsәm dә, Attilio ilә nişanladığını
eşitdiyim gündәn o artıq dostumunkuna çevrildi vә mәnimçün
müqәddәslәşdi. Özünә qalsa, mәni yenidәn qızışdırmağın,
qıcıqlandırmağın әleyhinә olmazdı, ancaq mәn ona dolayısıyla
başa saldım ki, buna hәvәsim yoxdur. Bir dәfә hәtta birbaşa
üzünә dedim:
– Sәn qadınsan, dostluğun nә olduğunu bilmәzsәn... Attilio
ilә münasibәt qurduğunuz gündәn sәn artıq mәnimçün mövcud
deyilsәn. Mәn sәni nә görürәm, nә dә eşidirәm... Başa düşdün?
Guya mәnimlә razılaşdı, amma naz-qәmzәsindәn yenә
qalmadığını görәndә qәrara gәldim ki, onunla heç görüşmәyim,
sözümün üstündә dә durdum. Sonradan öyrәndim ki, Attilio
ilә evlәniblәr, özlәri dә Mariya-Rozanın dayә işlәyәn bacısıyla
bir yerdә yaşayırlar. Onu da öyrәndim ki, hәftәnin yeddi
gününü bekar gәzәn Attilio indi hansısa nәqliyyat kontorunda
yükdaşıyan işinә düzәlib. Mariya-Roza isә hәlә dә paltar
ütülәmәklә mәşğul idi, amma indi günәmuzd. Bu xәbәrlәr
mәni nisbәtәn sakitlәşdirsә dә, bilirdim ki, çәtin yaşayırlar vә
ümumiyyәtlә, bu nikahdan yaxşı bir şey gözlәmәyә dәymәz.

580