Page 575 - alberto moravia_Макет 1

Məcburi xuliqan

Culiya isә, әksinә, hәr boş şeyә gülә-gülә, dişlәrini ağarda-
ağarda, az qala, Serafinonun boynundan asılmışdı.
Nәhayәt, akkardeon susanda mәn heç nә düşünmәdәn, –
yәqin, ona görә ki, bu әrәfәdә hәddindәn artıq düşünmüş düm, –
ma sa nın üzәrindә bir az qabağa әyilib Serafinoya dedim:
– Qulaq as görüm, nolub, nә mәsәlәdir belә?.. Sәni dәvәt
ediblәr ki, mәnim azadlığa çıxmağımı qeyd edәsәn, sәnsә
içmirsәn, ağzına su alıb oturmusan, xeyir ola?.. Yoxsa mәnim
qәfәsdәn çıxmağım kefinә soğan doğrayıb?
– Nә danışırsan, Luici, – Serafino cavabında dedi. – Bu nә
sözdü, deyirsәn? Sәn Allah, bağışla, mәnim bir az qarnım
ağrıyır. Ağlına başqa şey gәtirmә.
– Yox, – mәn әl çәkmәdim, – azadlığa çıxmağım sәnin
ürәyincә deyil... Çünki mәn olmayanda sәn Sestiliyanın qılığına
girmisәn, indi dә dilxorsan ki, qayıdıb gәlmişәm... Demәli,
belә çıxır, elәmi!
Sәsimin tonunu qaldırdım, özlüyümdә isә düşünürdüm:
“Hәlә ki, nala-mıxa vururam, hәlә ki, gendәn gәlirәm, әslindә
isә, şığımağım gәrәkdir, sürәt götürәn tәyyarә kimi şığımaq...
Әgәr qәfildәn şığımasam, hesab elә ki, hәr şey batdı”.
Hamı bir andaca susdu; maraqla, mәmnuniyyәtlә baxdılar
ki, görәk Serafinonun üzәrinә necә şığıyacağam. Mәn Serafi-
nonun hamar, tüksüz sifәtinin nәinki ağardığını, hәtta bozardığını
da sezdim. İşi belә görәndә bir az da qabağa әyildim,
köynәyindәn yapışıb dәlicәsinә çığırdım:
– Sestiliyadan әl çәk, qandın? Әl çәk ondan, çünki biz bir-
birimizi sevirik.
Serafino hansısa ümidlә Sestiliyaya baxdı, sanki gözlәyirdi
ki, qız mәnim dediklәrimi inkar edәcәk. Amma bu ifritә yalnız
gözlәrini döymәklә kifayәtlәndi. Culiya isә Serafinonun
qolundan yapışıb dedi:
– Gedәk, Serafino, gәl gedәk buradan...

575