Page 572 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

dәli-divanә deyildim, әn azından, onu katorqa çәkmәk
dәrәcәsindә sevmirdim. Düzdür, qız mәnim xoşuma gәlirdi,
amma hәddindә. Lap düzünә qalsa, onu Serafinoya asanlıqla
güzәştә gedә bilәrdim.
Mәn sadәcә olaraq qürrәnin güdazına getmişdim. Baxırdım
ki, hamı mәni qoçaq sayır, әsl xuliqan gözündә görür, mәnim
dә dostların ürәyini qırmağa, onları peşman elәmәyә әrdәmim
çatmırdı. Doğrudan da, “qayda yaradaram” sözü dilimdәn
çıxan kimi o dәqiqә hamısı mәslәhәtlәrini vermәyә tәlәsdi,
kömәklәrini tәklif elәdilәr. Birazdan biz atıq hәrәkәt planı
düzüb-qoşmuşduq. Onu da deyim ki, Serafino paltarütülәyәn
Culiya ilә çoxdan evlәnmәliydi. Belә danışdıq ki, Serafino,
Culiya, Sestiliya, mәn vә bardakı bu uşaqlar San-Pankratsio
qapısının yanındakı osteriyada yığışıb, mәnim azadlığa
çıxmağımı qeyd edirik. Orada münasib mәqamı gözlәyirik,
fürsәt yaranan kimi, mәn bıçaqla Serafinonun üstünә atılıram,
tәlәb edirәm ki, Sestiliyadan әl çәksin, özü dә tezliklә Culiya
ilә evlәnmәyә söz versin. Deyәsәn, bu ideya daha çox Culiyanın
qardaşına mәxsus idi, hәr halda, o, hamıdan artıq canfәşanlıq
edirdi. Amma o birilәr dә Serafinodan yanıqlıydılar – kimisi
az, kimisi çox. Çünki, dediklәrinә görә, Serafino özünü yaxşı
dost kimi aparmırdı.
Әgәr belә bir işi mәnә altı ay qabaq tәklif etsәydilәr,
cavabım belә olardı: “Başınıza at tәpib, nәdi? Dәli olmusunuz?
Mәn Serafinoya necә xox gәlә bilәrәm? Hәm dә niyә axı?
Sestiliyaya görә?” Amma indi mәn artıq başqa adam olmuşdum.
İndi mәn әsl xuliqan idim; indi mәn Sestiliyanı sevirdim –
geri çәkilmәk mümkün deyildi. Odur ki, özümü dartmağa
başladım, çiyinlәrimi düzәldib dedim:
– Bu işi mәnim öhdәmә buraxın...
Bunu elә qәtiyyәtlә dedim ki, ağlı başında olan hansısa
oğlan mәni xәbәrdar etmәyi lazım bildi:
– Yox, sәn belә kükrәmә. Sәn onu yalnız bir balaca
qorxutmalısan, vәssalam. Bax ki, ağını çıxartmayasan, birdәn
vurub öldürәrsәn...

572