Page 561 - alberto moravia_Макет 1

Bəstəboy

heç vaxt yuxarısı qatı toranlıqda itib-batmış bu nәhәng sütunların
arasından siçovul kimi qaçıb uzaqlaşdığım hәmin axşamkı
qәdәr cılız, balaca hiss etmәmişdim. Böyrümdәn ötәn taksilәrin
arasından tәlәsik keçib, hirsdәn çatlayan ürәklә taqәtsiz halda
evә qayıtdım.
Lakin bu dәfәki hoqqalarını onlara bağışlamadım: Marçellanı,
hәqiqәtәn, çox sevirdim vә hiss edirdim ki, mәsәlәni әvvәlki
kimi sülhlә yoluna qoymağı bacarmayacam. Çaxır dükanında
daha görünmәdim; üstәlik dә, xәstәlәndim (yәqin ki, peşmançılıq
vә mәyusluqdan) vә bir aydan artıq evdә oturub qaldım. Sonra
bir aylığa kәndә getdim, növbәti ayı da dostlarsız vә içkisiz
yola verdim; evdәn vә dükandan başqa, heç yerdә olmurdum.
Arabir dostlardan gah buna, gah ona rast gәlirdim, amma elә
uzaqdan salamlaşır, üzümü yana tutub aralanırdım. Yay belә
keçdi.
İyun axşamlarının birindә, bazar günü Korso küçәsindә
gәzişirdim. Qәlәbәlik idi, camaat dәfn mәrasimindәki kimi
ağır-ağır yeriyirdi. Kefim yoxdu, çünki tәk idim. Әlbәttә, çox
istәyirdim, böyrümdә bir qadın olaydı; hәmin qadının Marçella
olması isә lap ürәyimdәn xәbәr verәrdi. Qoldoni küçәsi ilә
kәsişmәdә, işıqforun yanında tәzәcә ayaq saxlamışdım ki,
birdәn düz qarşımdaca Marçellanı gördüm: o, hansısa kişiylә
qol-qola gedirdi. Yox, başqası deyildi, mәhz Marçella idi –
çünki ondan başqa, dünyada heç bir әzәmәtli qadın bәdәninin
üzәrindә bu cür xırda baş ola bilmәzdi. Amma ilk dәfәydi ki,
diqqәtimi Marçella özü yox, onunla yanaşı gedәn kişi çәkirdi.
Hәrif çox balacaydı – cırtdan demәzdim, amma elә mәnim
kimi balacaydı. Onlar da ayaq saxladılar vә danışa-danışa
üzlәrini bir-birinә çevirdilәr: bir daha әmin oldum ki, qadın,
hәqiqәtәn, Marçelladır. Enli sifәtindә qalın bığları olan yanındakı
yekәbaş kişinin yaşı qırx olardı; Marçella hündür olduğu üçün
kişi onun әlindәn yapışmışdı – kişi kimi yox, uşaq kimi
yapışmışdı. Sonra camaata qarışıb gözdәn itdilәr. Bu dәfә
nәsә ürәklәndim, bütün qış әrzindә çatışmayan, yoxa çıxmış

561