Page 556 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Bununla belә, rastıma çıxan boy-buxunlu qadınların
hamısına girişmәyә cürәt edirәm. Bәs nәticәsi? Nәticәsi heç
nә. Heç nәdәn dә betәr – on qadından doqquzu nәinki mәnә
biganә qalıb, üstәlik, әlә dә salıblar. Amma qadınlara min
şükür, mәni әn çox dolayan dostlarımdır. Hә, aşkarca dolayıb
lağa qoyurlar. “Lağa qoymaq” – yaxşı ifadәdir, bәzәn elә
mәzәlәniblәr ki, xasiyyәti mәnimkitәk yumşaq olmayan istәnilәn
başqası ömürlük inciyәrdi. Mәsәlәn, bir dәfә Viktor Emmanuil
prospektindәki tütün dükanının sahibәsi ilә mәnim aramda
bütöv bir yazışma düzәldib, başımı belә piylәmişdilәr ki, guya
bir neçә mәktub yazmayınca qadının gözünә görsәnmәmәliyәm.
Özlәri qadının adından mәktub quraşdırıb mәnә gәtirir,
mәnimkilәri isә öz aralarında oxuyub gülüşürmüşlәr. Axırda
sәbrim tükәnib qadınla danışmağa cürәt edәndә qadın mәnә
dişinin dibindәn çıxanı dedi, söyüb qovdu. Yumşaq desәk,
yerinә düşmәyәn zarafat. Belә zarafatları ucaboy birisiylә
etsәn, bıçaqsız ötüşmәz, ancaq onların fikrincә, biz bәstәboylar
bunu xoş niyyәtin sübutu kimi dostyana qәbul etmәliyik. Buna
görә, necә deyәrlәr, burnumu sallamadığımı, xәtrimә bir tikә
dә toxunmadığını göstәrmәk üçün incikliyimi uddum, barışıq
әlamәti olaraq hәtta onları vermuta da qonaq etdim. Amma o
hadisәdәn sonra hәmişә ehtiyatlı davranırdım; mәnә guya
meyli olan hansısa qadından danışanda saqqızımı oğurlatmır,
yayındırıcı cavab verib başımdan elәyirdim. Neylәsәlәr, nә
oyun çıxartsalar da, daha onlara etibarım yox idi, hәr sözlәrindә
özümә qarşı tәlә görürdüm.
Elә oldu ki, bu qış mәn gizlәdilmәsi mümkün olmayan
güclü, xalis sevgi hiss etdim: “Balle” teatrının yaxınlığında
bacısı vә yeznәsiylә birgә çaxır dükanı işlәdәn Marçella adlı
qıza vuruldum. Bu ailәdә hamısı ucaboydur: pәhlәvan cüssәli
dükan sahibi Teodoro vağzalda lap yükdaşıyan işlәyә bilәrdi;
arvadı Elye gözәl vә cavan olmasa da, az qala, özündәn
hündür idi. Uzun boynu, balaca başı olan heykәl kimi düz
qamәtli Marçella isә xalis qızılgüldür. Bu ucaboy, bu әzәmәtli

556