Page 554 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

kimi, hәr şeyi eşidilmәz etdi. Gurultunun içindәn qulağıma
pulemyotun qırıq-qırıq sәsi gәldi. Yük maşını şosenin tәn
ortasında dayanmışdı, içindә dә – Katerina. Pulemyotun atәşi
yolda toz dumanı qaldırmışdı. Tәyyarә uzaqlaşıb ağacların
arxasında gözdәn itdi, sürәt götürüb yüksәkliyә qalxdı, ağ
cırcırama kimi, bürküdәn qızmış sәmada getdikcә uzaqlaşdı.
Yük maşını hәlә dә yolun ortasında idi, Katerina da tәmtәk
maşının içindә. Tez irәli cumub çağırdım, amma sәs gәlmәdi.
Cәld kuzova dırmaşdım... Katerina ölmüşdü.
Belәcә, iyirmi beş yaşında dul qaldım. Tibrin sahilindә
gәzişәrkәn haqqında düşündüyüm, arzuladığım hәmin o gözәl,
o sәrbәst hәyat indi qarşımda idi. Amma Katerinanı sevirdim
vә xeyli müddәt tәsәlli tapa bilmәdim. Mәn onun necә әzab
çәkdiyi, nәyәsә can atdığı, nәyisә axtardığı barәdә tez-tez
düşünürdüm. Nәyi axtardığını bilmirdi, amma axtardığını
tapmadığı üçün, özü dә istәmәdәn, acıqlı, sinirli olmuşdu.
İntәhası, günahkar-filan da deyildi. Axır nәhayәtdә axtardığı
şeyin әvәzindә ölümü tapdı. Vә biz burada çarәsiz idik,
әlimizdәn heç nә gәlmirdi; Katerina dәyişmişdi vә özündәn
asılı olmayan sәbәblәrin güdazına getmişdi. Mәn dә özümdәn
asılı olmadan әvvәlcә xeyli әzab çәkdim, sonra isә bu iztirablar-
dan xilas oldum. Mәnim haçansa Katerinada bu dәrәcәdә
sevdiyim ürkәklik eynәn qәrәz kimi, ölümün özü kimi ona
hәdiyyә verildi.

554