Page 548 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Bunu, hәqiqәtәn, ürәyimdәn keçirirdim, hәrdәn istәyirdim
ki, nәsә bir qaba hәrәkәt elәsin, kimisә acılasın.
Toyumuzdan sonra elә anamın Çinkuyu döngәsindәki
evindәcә yerlәşdik. Yuxarıda bir neçә boş mansarda vardı.
Anam bizim altımızdakı mәnzildә qalırdı, birinci qatda isә
çörәk vә makaron mәmulatları dükanımız idi. Qısası, hamımız
bir evdә yaşayır, bir yerdә işlәyirdik.
İlk iki il әrzindә Katerina eynәn tanış olduğumuz vaxtlardakı
kimi utancaq idi, ürkәkliyi nәinki keçib getmiş, hәlә, bәlkә,
daha da artmışdı, çünki mәni ürәkdәn sevirdi vә onunla
evlәndiyim üçün, üstәlik, ona ev verdiyimә, qayğı göstәrdiyimә,
daha yaxşı şәrait yaratdığıma görә mәnә minnәtdar idi. Özü
dә tәk mәnә qarşı nәzakәtli deyildi, anamla da çox mehriban
dolanır, hәtta tәk qalanda, onu heç kәs görmәyәndә belә,
abrını qorumaqdan qalmırdı. Hәrdәn mağazadan günortaya
yaxın qayıdırdım, ayağımın ucundaca birbaşa mәtbәxә keçirdim
ki, pilәtә ilә masa arasında necә gәzişdiyinә tamaşa elәyim.
Onun darısqal mәtbәxdә tәlәsmәdәn, yumşaq yerişlә, xırda
addımlarla necә hәrәkәt etdiyinә xәlvәti göz qoymaq, ah-uf
elәmәdәn, haray-hәşir salmadan kirimişcә biş-düş hazırlamasına
baxmaq çox xoşuma gәlirdi. Sanki mәtbәxdә pilәtә arxasında
deyil, kilsәdә mehrabın qarşısında dayanmışdı. Onda pusqudan
qәfil çıxıb arxadan onu qucaqlayır, o isә mәni öpüb xәfifcә
gülümsәyir, öz zәrif, incik sәsiylә deyirdi:
– Mәni yamanca çaşdırdın!
Toyumuzdan iki il sonra bәlli oldu ki, Katerinanın uşaq
doğması mümkün deyil. İndi mәn bunu birbaşa deyirәm,
amma bu nәticәyә gәlmәyimiz elә dә tez olmamışdı. Biz uşaq
istәyirdik, uşaq isә alınmırdı ki, alınmırdı. Әvvәlcә mәsәlәni
ailә daxilindә xeyli danışıb çözәlәdik, sonra özümüzdә cәsarәt
tapıb hәkimә yollandıq – birinә, ikisinә, üçünә. Katerina
müalicә kursu keçdi. Kurs çox baha idi, ancaq axırda bütün
bunların faydasızlığı, heç bir sәmәrә vermәyәcәyi bәlli oldu.

548