Page 545 - alberto moravia_Макет 1

Tezliklə görüşənədək

Bir az keçәndәn sonra nәsә fikirlәşib әlavә elәdi:
– Bilirsәn nә var, gәl elә bu dәqiqә durub gedәk Qulyelmonun
yanına. Siz әsl dost kimi görüşüb qucaqlaşarsınız, sonra
üçümüz bir yerdә qayıdarıq bura, barışmağınızı bir şüşә әla
çaxırla qeyd edәrik.
– Getdik, – mәn göz yaşımı silib dedim.
Cici osteriyadan çıxdı, mәn dә onun dalınca. Әlli metr
getmişdik ki, çörәk dükanıyla mәrmәr emalatxanasının arasından
bülövxana göründü. Biz içәri girәndә Qulyelmonun başı işә
qarışmışdı. Bәrk mәşğul idi, bülöv çarxının böyründә dayanıb
bıçaq itilәyirdi. Bir tikә dә dәyişmәmişdi: hәminki potaboy,
dazbaş, piyli, yekәqarın alçaq. Profildәn görünәn yaltaq sifәtiylә
eyni vaxtda hәm ponomara, hәm dә İudaya oxşayırdı. Әlindәki
bıçağı su şırnağının altında gah o üzünә, gah bu üzünә çevirә-
çevirә elә sәylә itilәyirdi ki, içәri necә girdiyimizdәn xәbәr
tutmadı. Onu görәn kimi, bir anda qanımın necә coşduğunu
hiss etdim, Cicinin bunu cani-dildәn arzulamasına baxmayaraq,
bildim ki, mәnim bu adamı qucaqlamağım qәti mümkün deyil:
әgәr qucaqlasam, özümdәn ixtiyarsız qulağını dişlәyib yerindәn
qopardaram, ya da nәsә başqa bir hoqqa çıxardaram. Cici isә
elә aralıdanca şәn, sevincәk sәslә qışqırdı:
– Qulyelmo, bir bax gör kim gәlib! Rodolfodur ey, sәninlә
barışmağa gәlib… nә keçmәliydi, keçdi…
Qulyelmo bizә tәrәf dönәndә üz ifadәsinin bir andaca
necә dәyişdiyini gördüm; nәsә qeyri-ixtiyari bir hәrәkәt elәdi,
sanki sivişib aradan çıxmaq istәdi. Bu vaxt Cici bizi
ürәklәndirmәk niyyәti ilә: “Hә, di qucaqlaşın, qurtarsın getsin,
daha bir dә bu mәsәlәyә qayıtmayaq” deyәndә sanki sinәmdә
nәsә gәrildi, gözümü qara duman örtdü.
– Alçaq! Әclaf! Qorxaq! Sәn mәnim hәyatımı mәhv elәdin!
Var gücümlә çığırıb Qulyelmonun üstünә atıldım, onu
boğazlamağa çalışdım.
Ağciyәrin yekәsiymiş: vay-şivәn qoparıb, özünü bülövxa -
na nın әn uzaq küncünә tәpdi. Amma nahaq ora qaçdı, çünki

545