Page 540 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

eybәcәr görünürdü: biri yekәburundu, biri әyriağızdı, birinin
gözü balıq gözünә oxşayırdı, o birinin buxağı elә sallaqdı ki,
elә bil xalis buldoqdu. Qısası, şәhәr adi Romaydı, camaat da
adi romalılar: necә qoyub getmişdimsә, gәlib o cür dә gördüm.
Haribaldi körpüsünә çatanda ayaq saxladım, mәhәccәrә
söykәnib bir müddәt Tibrә tamaşa elәdim. Amma elә hәminki
çaydı: limanında qayıq stansiyalarının sıralandığı parıltılı,
qabarıq, sarımtıl Tibr. Nә vaxt baxsan, görәcәksәn stansiyanın
böyründә hansısa gonbul alt tumanında, başına yığışmış
bekarların әhatәsindә avar çәkmәk öyrәnir. Bütün bunları
görmәmәk, buradan tez aralanmaq üçün körpünü keçib
Transteverlә Çinkva döngәsinә, tanış osteriyaya üz tutdum:
yemәkxana sahibi Cici mәnim yeganә dostum idi. Guya
gördüyüm yeknәsәq mәnzәrәlәrdәn bezdiyim üçün qaçırdım,
amma düzünü söylәsәm, әslindә, mәni ora çәkәn başqa sәbәb
vardı: Qulyelmo әclafın yonucu karxanası osteriyanın lap
yaxınlığındaydı. Bülövxana aralıdan tәzәcә gözümә sataşmışdı
ki, qan vurdu beynimә; әvvәl hәrarәtim artdı, sonra soyuq tәr
gәldi, az qala, ölü kimi yerә sәrәlәnәcәkdim.
Günün bu saatlarında yemәkxana, adәtәn, boş olurdu. İçәri
girib özümü küncdәki kölgәliyә verdim, yerimi rahatlayıb
Cicini astadan sәslәdim. O, piştaxta arxasında durub qәzet
oxu yurdu. Yaxınlaşdı, tanıyan kimi dә bәrk-bәrk qucaqladı,
dil-boğaza qoymadan gәlişimdәn şad olduğunu dönә-dönә
dilә gәtirdi. Kefim bir balaca düzәldi, çünki bu vaxtacan
anamdan başqa, bir adamdan xoş sifәt görmәmişdim. Hәyә -
can dan dinib-danışa bilmәdim, gözlәrim yaşla doldu. Bir az
hal-әhvaldan sonra Cici dedi:
– Rodolfo, dayan, qoy yadıma salım, görüm sәnin qayıda -
ca ğını mәnә kim demişdi. Hә, yadıma düşdü, Qulyelmodan
eşitmişdim.
Dinmәdim, amma adı eşidәndә bütün bәdәnim әsdi.
– Bunu haradan öyrәndiyini deyә bilmәrәm, – Cici sözünә

540